Even het nieuws doornemen
Ik was net begonnen aan mijn stukje over het nieuws van deze week, maar het gaat mijn pet te boven.
Ik was van plan allerlei gebeurtenissen aan te halen die ik met de beste wil van de wereld en met veertig jaar onderwijservaring, waarin begrip toch echt een eerste vereiste is, niet kan volgen. Maar de week verliep totaal anders.
Ik wilde het hebben over voorbeelden als afgelopen zondag, toen viruswaanzinnigen zonder toestemming demonstreerden tegen de lockdown én tegen vaccinatie; dat gaat dat mijn begrip namelijk te boven.
In de eerste plaats zijn er nog nauwelijks beperkingen; erg onverstandig van de regering, net als vorige zomer gaat het nu meteen mis, goed mis, maar protesteren tegen iets dat niet bestaat, maakt geen weloverwogen indruk. Daarnaast is er maar één reden voor al die versoepelingen, namelijk dat zoveel mensen onderhand zijn gevaccineerd. Die demonstranten protesteren dus tegen iets waar zij eigenlijk voor zijn.
Hoe belangrijk de overheid vaccinatie vindt, bleek eens te meer deze week. Mensen die een vaccinatie-afspraak hadden gemaakt voor 31 juli op de NDSM-werf in Amsterdam werden afgebeld. De reden? Die ruimte was niet beschikbaar, omdat er een festival werd gepland. En festivals zijn, zoals bekend, besmettingshaarden bij uitstek. Kortom, nu het beter gaat vinden sommigen het belangrijker het virus zijn gang te laten gaan dan te vaccineren, onder het motto ‘liever besmetten dan ontsmetten’.
Over vaccineren gesproken, deze week verscheen een interview online met een vrouw bij een bijeenkomst van Forum. Zij beweerde dat alle mensen tot hun zevende vallen onder het zeerecht, omdat wij vanuit vruchtwater zijn geboren. Ja, geestig, maar zij bedoelde dat serieus; gevoel voor humor is bij extreemrechtse mensen vaak ver te zoeken. Ik begreep wel dat deze vrouw zich niet wilde laten vaccineren met AstraZeneca of Pfizer. Om haar bij zinnen te brengen heb je iets sterkers nodig.
En dat de boeren voor de zoveelste keer alle regels aan hun modderlaarzen lapten bij de demonstratie en de politie weer niet ingreep, onbegrijpelijk.
Maar al deze zaken vielen natuurlijk in het niet bij de aanslag dinsdagavond op Peter R. de Vries. En een aanslag op hem, hoe verschrikkelijk ook, gaat helaas niemands begrip te boven. Peter R. de Vries zet zich al heel veel jaren in voor mensen die geen gehoor krijgen bij overheidsinstanties, voor mensen die onterecht vastzitten en voor nabestaanden die het niet kunnen aanvaarden dat de moord op een van hun geliefden onopgelost blijft. Zijn successen zijn breed uitgemeten in kranten en op tv. Die lijst is lang, erg lang.
Dat hij veel vrienden heeft gemaakt door zijn optreden, maar daarnaast ook vijanden, gevaarlijke vijanden, was bekend. En heus, het zal geen gemakkelijke man zijn, zoals ook over Pieter Omtzigt wordt gezegd dat hij zo moeilijk is. Gelukkig maar, lijkt me. Echt vasthoudende mensen die strijden tegen onrecht zijn niet makkelijk, mede daaraan zijn hun successen te danken.
