Even het nieuws doornemen
‘Ze ziet er leuk uit, dus ze mag blijven.’
De vraag is: over wie of welke sollicitatieprocedure hebben wij het hier? Ik zal enkele mogelijkheden noemen.
- De procedure bij de samenstelling voor de Tweede Kamer van de BBB.
- Suzanne Bakker, de zo succesvolle trainer van het vrouwenteam van Ajax.
- De procedure bij de publieke omroep.
- De keuze voor de nieuwe Miss Holland.
Over 1. kan ik kort zijn: nee, dat heeft geen enkele rol gespeeld. Bij 2. ligt het veel moeilijker. Suzanne Bakker heeft het als trainer gepresteerd het vrouwenteam van Ajax te laten plaatsen voor de groepsfase van de Champions League, en daar heeft het team zelfs de tweede plaats behaald, zodat het mee mag doen aan de kwartfinales. Nog nooit heeft een Nederlands vrouwenteam zich geplaatst voor de groepsfase, dus, zou je denken, de carrière van die Suzanne Bakker kan niet meer stuk.
Allerminst, Ajax had haar voor de beslissende wedstrijd al laten weten dat zij aan het eind van het seizoen naar een andere club mag uitkijken.
Telkens als je denkt dat het bestuur van Ajax eindelijk gewoon gaat doen, gebeurt er weer iets bijzonders.
Het is natuurlijk 3. Ik denk zelf, maar ik geef toe, ik ben een man, dus van tevoren al verdacht, dat bij 4. het uiterlijk van de kandidaten wel degelijk een rol speelt.
Ik ben wat ouder en kan me nog goed herinneren dat Rina Lodders Miss World werd in 1962. Zij was al gekroond tot een beauty queen, dus ik vermoed dat haar uiterlijk er toch echt wel toe deed.
Maar wat zegt het over de leiding van een programma of een omroep als een nieuwe medewerker vooral op haar uiterlijk wordt beoordeeld? In ieder geval dat die organisatie een mannenbolwerk is, en dat die mannen in dat mannenbolwerk bol staan van hun opgeblazen ego’s, al dan niet veroorzaakt door het aanmaken van te veel testosteron.
Terecht wordt er in het rapport op gewezen dat succesvolle presentatoren eigenlijk begeleid zouden moeten worden om te leren om te gaan met hun ‘fortune and fame’. Je moet, als je van het ene op het andere moment beroemd en rijk wordt, wel erg stevig in je schoenen staan om ondanks al die lof en roem te blijven inzien dat je niet naast die schoenen moet gaan lopen.
Dat geldt voor tv-persoonlijkheden, maar natuurlijk in misschien nog wel sterkere mate voor voetballers en popsterren.
Van die laatste categorie heb ik twee kenmerkende voorbeelden. Glen Frey, de zo vroeg overleden mede-oprichter (samen met Don Henley) van The Eagles, antwoordde in een interview op de vraag hoe het kwam dat hij net als veel popsterren zo laat was getrouwd, dat het bijna onmogelijk was een gewone relatie aan te gaan, als na afloop van elk concert een grote groep groupies staat te schreeuwen om met je mee te mogen gaan naar je hotelkamer.
Keith Richards van The Stones vertelt in zijn autobiografie dat hij met zijn band zo plotseling beroemd en dus rijk was geworden, dat hij in het begin geen idee had hoeveel geld hij had.
Toen hij een keer met de band langs een kasteel in Engeland reed met een bordje For Sale ervoor, vroeg hij aan zijn manager als grapje of hij dat zou kunnen betalen.
De manager ging rekenen en kwam al snel tot de conclusie dat Keith zich dat best kon veroorloven. De auto draaide om en Keith Richards kocht dat kasteel.
Maar natuurlijk zijn al die strelingen van je ego en je portemonnee op geen enkele wijze een excuus voor fout gedrag. De beschuldigingen in het rapport zijn daar veel te ernstig voor.
