Even het nieuws doornemen
Overdenkingen over Koningsdag.
Lopend over de vrijmarkt in onze gemeente dacht ik aan de twijfels omtrent de zin van een koningshuis.
Ik ben niet zo’n koper van allerlei rotzooi die ik snel weer weggooi en het jaar daarop weer opnieuw koop. Mijn vrouw wel, die kocht zoveel spulletjes voor ons kleine kleinkind dat wij een extra kamer nodig hebben.
Wat opvalt, elk jaar weer, is de enorm ontspannen sfeer. Bij een gezin dat hun hele hebben en houden had uitgestald, stond de moeder met een hondje op haar arm. Ik ben meer een kattenmens, maar vroeg toch hoe duur het hondje was. Een brede glimlach en daarna een gezellig gesprek. Dat was de sfeer van de hele koningsdagmarkt.
Toen ik daarna op televisie de groep demonstrerende republikeinen hoorde, dacht ik: daar is werkelijk niets tegenin te brengen.
Het koningshuis kost ons verschrikkelijk veel geld, het is niet meer van deze tijd, het is volslagen ondemocratisch, het is zielig voor Amalia, die viering in Rotterdam alleen al kostte 4 miljoen etcetera.
Nee, ik ben niet iemand die uit volle borst het Wilhelmus meezingt, maar waarom voel ik dan zo weinig overeenstemming met die republikeinse groep, terwijl ik het in wezen wel met ze eens ben?
Belangrijkste overweging: waar maken wij ons druk over? Al generaties lang zijn wij gelukkig gezegend met een vorst die bij zijn of haar volle verstand is en daarbij bereid is die goed betaalde baan met volle overtuiging op zich te nemen.
Ja, Willem Alexander stottert weleens, vooral op belangrijke momenten, maar dat komt in de beste families voor.
En die blunders? Bedenk dat er een minister is die verantwoordelijk is voor het doen en laten van onze vorst, en die de koning had tegen kunnen (eigenlijk: moeten) houden om naar de Olympische Spelen te gaan, vanwege de grote kans op een ontmoeting met Poetin.
Welke minister? Mark Rutte, die ook vergat tegen het koninklijk gezin te zeggen dat zij beter niet tijdens de lockdown naar Griekenland hadden kunnen gaan. De koning deed net als Rutte: je begaat een blunder, zegt sorry en gaat over tot de orde van de dag.
Alleen dat van die speedboot van 2 miljoen, dat was echt zijn eigen blunder. En het excuus van Máxima dat haar man die boot zo graag wilde, vond ik niet sterk. Ik kan erg veel heel dure dingen opnoemen die ik graag wil, maar niet krijg van mijn vrouw.
Uit allerlei peilingen blijkt dat onze huidige koning minder waardering ondervindt dan zijn voorgangers. Nou en?
Bedenk dat vroeger de autoriteit van de dominee/pastoor, de schooldirecteur en de dokter onomstreden was, en dat, gelukkig, de tijden zijn veranderd.
Zowel Beatrix als Willem Alexander zijn zoals hun haar. Bij Beatrix onberispelijk, stijf en onkreukbaar, zelfs bij tegenwind. Willem Alexander laat het lekker waaien, zodat hij met grote regelmaat door zijn haar kan strijken, net als ieder ander.
Willem Alexander had zich samen met Máxima voorgenomen zo gewoon mogelijk te doen, omdat dat beter bij deze tijd past. En dan doet hij zo gewoon mogelijk, is het weer niet goed.
Koningsdag is voorbij, ophouden met die discussie dus, er waren echt belangrijker zaken deze week: een klimaatplan van 28 miljard en de bekendmaking van de NAVO dat Oekraïne klaar is voor een tegenoffensief.
