Even het nieuws doornemen
Lekkernijen domineerden deze week het nieuws, en niet in positieve zin.
Bij de M&M’s bleek de LHBTIQ- gemeenschap zo duidelijk aanwezig, dat het zeer rechtse Fox-News in Amerika waarschuwde voor de verderfelijke invloed van dit chocolade snoepgoed. Vanzelfsprekend hielden de M&M’s zelf zich van de domme, maar én naaldhakken én hand-in-hand, dan vraag je om een verbod.
En dan natuurlijk de ophef over de gecremeerde kroket. Lang geleden (1976) deed de schrijver Gerrit Komrij -inmiddels overleden- een jaar lang in NRC de televisierubriek. Daarin beschreef hij de zangeres Conny Vandenbosch -inmiddels overleden- als ‘een met viltstift beschilderde augurk .’
Tegen alle adviezen in (‘niet doen, dan weet heel Nederland dat je op een zure bom lijkt en je gaat die rechtszaak ongetwijfeld verliezen’) klaagde de zangeres hem aan wegens smaad en kreeg inderdaad ongelijk.
En dat vond ik het meest opmerkelijke aan de ruzie over die verbrande kroket: Rachel Hazes kreeg gelijk. Ik ben van een generatie voor wie de naam van Yvonne Coldeweijer nauwelijks enige betekenis heeft, maar haar verbieden iemand met een -weliswaar verbrande- snack te vergelijken, vind ik onbegrijpelijk.
Vandaag hoorde ik dat diezelfde Yvonne Coldeweijer ons zuster-magazine Amayzine heeft geblokt, omdat Wieke Veenboer daarin zich boos maakte op Yvonne. Die laatste vond het namelijk nodig een persoonlijk telefoongesprek van haar met Jamie Vaes wereldkundig te maken. Pleiten bij de rechter voor vrijheid van meningsuiting en even later iemand blokken, omdat die kritiek heeft, is op zijn minst merkwaardig, zelfs uiterst merkwaardig.
Even dreigde de aandacht voor chocola en kroketten het nieuws volledig te overheersen, maar dan is er altijd nog Caroline van der Plas. Afgelopen weekend stond er een opmerkelijk interview in de Volkskrant met haar. Opmerkelijk omdat zij op de vraag of het wel verstandig is in een dichtbevolkt land ruim 100 miljoen dieren te houden, antwoordde dat we dan maar wat aan die 17 miljoen mensen moesten doen. Zelfs voor de Partij voor de Dieren zou dit te ver gaan.
Dat de voorvrouw van BBB allerlei oplossingen aanbood die tegen Nederlandse en Europese wetten ingaan, vond ik eigenlijk wel logisch; dat is in Nederland onderhand gewoon. Onder de kabinetten Rutte moeten ministers er tenslotte telkens door de rechter op worden gewezen dat ook zij zich aan de wet moeten houden.
Onze nieuwe landbouwminister Adema (Piet voor de boeren) bleek zich snel aan de Rutte-gewoontes te hebben aangepast. Zijn motto: alles uitstellen, dan worden de boeren niet boos. En als de Europese Commissie laat weten dat ook Nederland zich nu eindelijk aan de milieuregels moet houden, is de oplossing eenvoudig: die brief niet lezen en verder geheim houden.
Lekt het uit, dan bied je toch gewoon je excuus aan?
Trouwens voor boze boeren hebben wij allang aparte wetten. Milieuactivisten worden opgepakt, als zij een mogelijke blokkering van een snelweg overwegen, boeren mogen -desnoods onaangekondigd- blokkeren zo veel als zij willen, eventueel onder politiebegeleiding.
Er is één onderwerp waarover Rutte wel telkens heel standvastig een standpunt heeft, namelijk Oekraïne. Ik heb vaak kritiek op hem, maar over die verschrikkelijke oorlog is hij zo duidelijk als maar kan: de Russen mogen onder geen voorwaarde deze oorlog winnen, we steunen Oekraïne met geld en wapens, zelfs als een zogenaamde deskundige waarschuwt dat de Russen misschien wel Vlissingen gaan aanvallen, als wij te veel afweergeschut weggeven.
Onzin natuurlijk, want de beloofde kazerne komt daar niet. En Zeeland aanvallen in de maand waarop herdacht wordt dat deze provincie 70 jaar geleden een ongekende watersnoodramp overkwam, zou toch wel heel onattent zijn van Poetin.
