Er staat een boom in de gang
Ik heb het voor elkaar hoor. Voor de aller-, allereerste keer in mijn kerstbomenleven hebben we een boom die recht staat, een goeie top heeft, lekker veel volle takken heeft en ook nog eens thuisbezorgd is. Afgelopen maandag al. En gelukkig heb ik een grote gang, want daar staat ‘ie namelijk nog steeds. Aan optuigen ben ik nog niet toegekomen. Tussendoor mooi de tijd om na te denken wat ik er dit jaar van ga maken.
Kerstboomdilemma’s
Ooit bedacht ik dat ik alleen lichtjes en rode strikjes deed. Moest ik wel eerst heel veel rollen rood lint kopen. Was eigenlijk best mooi en kerstig sober. Ook wel jammer van al die herinneringen die aan alle ballen kleven. Die bleven dus in de kerstdoos.
Wit met glas vind ook mooi. En dan leg ik steeds die zak sneeuw naast de boom, die ik er nog over heen zal strooien, maar waarvan ik tot het laatst twijfel, omdat we katten hebben en ik bang ben dat ze het opeten. Dus gaat die zak al jaren ongeopend heen en weer.
En zilver… Daar heb ik er ook zo veel van. Kan het dus ook nog worden. Of toch maar gewoon de hele handel door elkaar, zoals m’n moeder dat altijd deed. Kerst is toch iets met herinneringen, dus hoezo zo esthetisch doen dan? Gewoon tradities. Klaar uit. Niet zeuren over mooi en stylish. Zo, daar ben ik uit. Dat ga ik morgen doen. Ook weer klaar.
Ondertussen ben ik zo druk bezig met andere dingen, dat ik steeds ‘schrik’ als ik de gang in loop. Staat die enorme kerstboom daar weer. Want daar staat ‘ie dus braaf te wachten tot ik tijd voor hem heb. Morgen hebben we hem dus al bijna een week binnen. En elke keer die carnavalskraker weer in m’n hoofd. Er staat een boom in de gang, er staat een boom in de gang… Niet bepaald kerstachtig, zoiets in je hood.
En dan ook nog dit
Sinds ik ook de kerstversieringen van m’n moeder heb, moeten die geshowd worden natuurlijk. En voor geen goud wil ik dat daar iets van kapot gaat. Veel ervan is oud en teer. En dan de katten dus. Niet dat die nou heel veel uithalen, maar zo af en toe MOET er gewoon iets uit de boom, als ze dat echt nodig vinden. Een bungelende ijspegel bijvoorbeeld. Vorig jaar had ik daarom speciaal voor m’n moeders versieringen een klein boompje gekocht dat buiten kattenbereik op m’n werkkamer stond. En daar moet ik nu dus nog achteraan. Vergeten…
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
