Er dreint een liedje in Wieke’s hoofd. Door Brexit
Op weg naar Lelystad (lezing aldaar), had ik de radio aan en natuurlijk ging het over Brexit en mevrouw May die nooit opgeeft. Al jaren denk ik: waar het mens zin in heeft!
Steeds die emmers drek over haar heen, en als iemand pek en veren had gehad, zoals in de tijd van Kenau Simons Hasselaar, waren die er vast ook nog bij gekomen.
Ik had even geen zin meer in dat bedroevende geklooi in Engeland, en wat ik vaak doe in de auto als ik goed moet letten op wat mijn Tom zegt in een vreemde stad: dan zing ik zelf en zet de radio uit. En wat zong ik? Spontaan en zonder zelfs maar een politiek punt te willen maken?
Witte zwanen, zwarte zwanen/Wie gaat er mee naar Engeland varen?/Engeland is gesloten/De sleutel is gebroken/Is er dan geen timmerman/Die de sleutel maken kan?/Laat doorgaan, laat doorgaan/Wie achter is moet voorgaan!
Degene die dit liedje, waar ook een straatspelletje aan vast zat, in elkaar geknutseld heeft, was geen dichter waar de literatureluur niet omheen kon, maar goh, wat had hij of zij voorspellende gaven! Het liedje is vast ruim honderd jaar oud. Mijn ouders kenden het uit hun jeugd en ik uit de mijne. De boodschap is simpel: wil je ooit nog in Engeland komen, dan moet je op de rug van een witte of een zwarte zwaan gaan zitten. En aangezien dat niet kan en we dat ook niet zouden moeten willen, vraagt de dichter zich af of er nou werkelijk in dat hele grote land niet één gast te vinden is die de gebroken sleutel kan repareren. De laatste zin is van grote klasse: wie achter is, moet voorgaan. Hoe duidelijk wil je het hebben? Pak je rol en grijp in!
Ondertussen blijft het een bende in het Verenigd Koninkrijk. Wie gaat dat op hol geslagen parlement temmen? Mevrouw May niet. De oppositie ook niet. Het is een chaos zonder weerga en de behoefte aan een grote vuist op tafel, met eraan vast een man of vrouw met voldoende uitstraling en politiek benul, is immens. Straks zijn er Europese Verkiezingen. Ik hoop dat wij als Nederlanders ons verstand gebruiken bij het stemmen (en dát we gaan stemmen). Veel zaken kloppen niet in de Europese Unie, maar eruit stappen? Dat moeten we, als piepklein land, volgens mij niet willen.
Gisteren heb ik het liedje voor onze nieuwe kleindochter gezongen. Vond ze leuk. Wel tachtig keer, tot ze sliep. En nou wil dat stomme lied niet uit mijn hoofd!
Door: Wieke Biesheuvel
Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.
