En toen was Sylvia’s partner haar
verjaardag vergeten…
Toen ik hem dat vertelde, steeg het schaamrood naar zijn kaken.
Gisteren bood mijn lief me zijn excuses aan. We zaten in een restaurant ter gelegenheid van de verjaardag van mijn schoonzusje en ik had bij binnenkomst nog even snel een verrassingsdessert bij de ober voor haar geregeld. Dat vind ik leuk. Ik beleef plezier aan het zoeken naar een perfect verjaardagscadeau of het bedenken van een leuke verrassing. Vorige maand nog, een last-minute supriseparty voor mijn stiefdochter met liefdesverdriet. Op zondagochtend bedacht, zondagmiddag uitgevoerd. Ze was er, ondanks de tranen, heel blij mee. En ik ook.
‘Wat hebben wij eigenlijk gedaan met jouw verjaardag?’ vroeg mijn lief. Hij wist oprecht niet meer dat hij, toen we na ons werk thuiskwamen, de koelkast had geopend en had gezegd: ‘Wat zullen we vandaag eens eten?’ Eerder hadden mijn collega’s nog gevraagd of er ’s avonds nog een feestje zou zijn. ‘Ik denk dat we wel ergens een hapje gaan eten’, zei ik in de overtuiging dat we dat ook zouden doen.
We hebben gezellig samen gekookt en ’s avonds op de bank tv gekeken, maar een feestje was het niet. De volgende dag heb ik tegen mijn collega’s gejokt en gezegd dat we gezellig bij de Thai in het dorp hadden gegeten. Dat is nu drie maanden geleden. Ik was het alweer vergeten.
Toen ik hem dat vertelde, steeg het schaamrood naar zijn kaken. ‘Dat meen je niet,’ zei hij, ‘heb ik het zo laten liggen? Jij bent altijd al maanden van tevoren bezig met cadeautjes en verrassingen, en ik… Schrijf er maar een stukkie over op Franska.nl. Dat heb ik verdiend!’ Bij deze dus.
Of hij het ooit gaat goedmaken, blijft nog de vraag. Hij heeft me al gevraagd of ik alsjeblieft volgend jaar zelf een restaurant wil reserveren. En als ik ergens een mooi cadeau voor mezelf zie, moet ik zijn telefoonnummer achterlaten bij de kassa zodat ze hem kunnen bellen. Of ik dat ook echt ga doen, weet ik niet. Ik ben nu eenmaal beter in geven dan in vragen. Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen. Het is de story of my life. Maar stiekem hoop ik zelf nog eens een verrassingsfeestje te krijgen. Hint!
Door: Sylvia Emonts
Sylvia Emonts is freelance journalist en schrijft al heel lang voor verschillende tijdschriften. Ze is dol op concerten, weekendjes weg en op haar twee kinderen die in België studeren. Voor Franska schrijft ze over dingen waar ze blij van wordt, of juist niet…
