Franska.nl

Ik wil een borstverkleining

 

Grote borsten, weet Elise uit persoonlijke ervaring, maken óf dik of hoerig. Hardlopen is een uitdaging. En de ‘grappige’ opmerkingen zijn niet van de lucht. Onder het mes dan maar?

 

‘Het groeien wil bij jou niet zo lukken hè?’ zei een ouderejaars tegen mij op de middelbare school. Zijn blik bleef op borsthoogte hangen, waar bij mij nog weinig te beleven viel. Ik was dertien en mijn vriendinnen hadden wél al een beha. Alle schietgebedjes en borstspieroefeningen ten spijt, bleef ik  tot mijn vijftiende zo plat als een dubbeltje. Maar zoals dat gaat met dingen waar je om bidt, sloeg moeder natuur door naar de verkeerde kant. Ik eindigde met een wel heel overdreven cupmaat voor mijn postuur. 

 

Met die zo vreselijk gewenste borsten kwamen de minder gewenste opmerkingen.

 

Met die zo vreselijk gewenste borsten, kwamen de minder gewenste opmerkingen. ‘Moet je er voor die ander niet ook nog één?’ – bij het bestellen van een colaatje. Niet eens in een broeierige disco maar gewoon overdag. ‘Tekenen is één van haar drie sterke punten,’ – op de moppenpagina van de studentenalmanak die ik geïllustreerd had. Daar was in ieder geval taaltechnisch over nagedacht, in tegenstelling tot ‘LAAT DIE BALLEN MAAR VALLEN!’ – wat me vanaf een terrasje werd toegeroepen. Tijdens het hardlopen, sowieso fysiek een uitdaging voor de vrouw met een cupje meer, slalom ik inmiddels om stratenmakers heen en vermijd ik routes waar vissers zich in groepjes ophouden.

 

 

Grote borsten, waartoe dienen ze eigenlijk? Ik zeg: nergens toe. Al zwollen ze tijdens mijn zwangerschappen op tot ongekende proporties: borstvoeding leveren, ho maar. Eleganter maken ze ook niet bepaald. Qua kleding zijn er twee opties. Of je verstopt ze in een hooggesloten trui, en dat maakt dik. Of je kiest voor een slankmakend décolleté, en dat maakt hoerig. Zo rond mijn dertigste koos ik in godsnaam dan maar voor het laatste, ik was verder braaf genoeg om ermee weg te komen. En had ik hardlopen al genoemd? De sportbeha die werkt, moet nog worden uitgevonden.

 

Ik wil eigenlijk een borstverkleining. Dat zou een misdaad tegen de menselijkheid zijn, zegt mijn man. Doen! zegt een vriendin die met enige regelmaat vet laat wegzuigen dan wel inspuiten. Toch durf ik het niet. Ten eerste kunnen je tepels op plekken terechtkomen waar je ze niet wilt hebben. En ten tweede ken ik genoeg vrouwen die onvrijwillig in hun borsten hebben moeten laten snijden. Nee, ik begin er niet aan. Ze mogen gezellig samen met mij oud worden. Laat die ballen maar vallen.