Franska.nl

Effe doorzetten

Plotseling zie ik haar staan: mijn oude buurmeisje waar ik vroeger op paste. Ze is nu zelf moeder en brengt vandaag haar kindje voor het eerst naar de crèche. Ze moet namelijk weer aan het werk binnenkort.

 

 

Wat gaat de tijd toch snel, denk ik terwijl ik naar haar kijk. En ik zie aan alles dat haar lijf roept dat ze dit niet doen moet. Ik zie haar dralen en malen.

 

‘Gaat het?’ vraag ik haar. En: ‘Het komt goed, lieverd’, hoor ik mezelf ook zeggen. Want dat zeiden ze tegen mij ook. Terwijl ik allang beter wist.

 

Maar eigenlijk vraag ik me af waarom we onszelf (en anderen) dit steeds weer aandoen. Alleen maar omdat het tijdsbeeld zegt dat het nu goed is?

 

‘Gewoon even doorzetten’, zeiden ze toen wij jankend wegliepen van de eerste crèches.

 

Maar wéét je…!?!, dacht ik toen al. Dat zeiden ze ook toen ik mijn eerste sigaret opstak! Toen voelde ik ook aan alles dat het niet goed was, en tóch zette ik door omdat anderen zeiden dat dat erbij hoorde. Later dacht ik daar natuurlijk heel anders over. En toen had ik 34 pogingen nodig om er weer vanaf te komen. Moest ik wéér doorzetten, zeiden ze. En nu? Nu word je zelfs verketterd als je rookt! Nu mag je het ook buiten niet meer doen, en ben je blij dat je er nooit aan begonnen bent, of juist weer vanaf bent.

 

Soms moet je dus gewoon maar naar jezelf luisteren. Naar wat je voelt als je zou doorzetten of af zou haken.

 

Heb je vliegangst? Niet vliegen dan! En niet jezelf een vliegcursus laten aanpraten, want ook dáár zie je: nu moet je je er ineens weer voor gaan schamen. Net als voor die sigaretten die je vroeger zo lekker goedkoop op dat vliegveld kon scoren, en die nu onbetaalbaar worden gemaakt om het je weer af te leren. Dat heet voortschrijdend inzicht over iets wat jij allang wist.

 

Dus ook als je nu denkt dat je door moet blijven buffelen voor je baas, terwijl je voelt dat het eigenlijk niet meer gaat: ga gewoon even praten. De wereld ziet er straks heel anders uit, en de kijk op werken is ook weer langzaam aan het verschuiven. En als je nu een burn-out oploopt, dan gaan ze je leren om beter naar jezelf te luisteren! Ja, écht! Om in te gaan zien dat je veel te lang dingen hebt gedaan die je helemaal niet wilde, maar die de maatschappij en (vooral) de commercie jou steeds weer hebben opgedragen. Tsss.

 

Dus zolang je anderen niet lastigvalt, of voor de gevolgen van jouw handelen laat opdraaien, doe dan alsjeblieft lekker wat je zelf goed vindt voelen. Want straks is alles toch weer anders. Ik ben gaan roken en vliegen, omdat dat hip, hot en stoer was. En nu? Nu ben je een vreselijke loser als je dat doet.

 

En eigenlijk zou ik dát dus tegen mijn buurmeisje willen zeggen. Blijf jij maar lekker bij je kindje, als jij daar nu een goed gevoel bij hebt en het kan. Over een paar jaar is dat weer heel gewoon, en word je zelfs verketterd als je vroeger hebt gewerkt als jonge moeder. Straks gaat namelijk weer iemand aantonen dat kinderen daar juist slechter van werden, en dan zit je dáár weer mee.

 

Dus als het kan: doe alsjeblieft wat nu goed voelt voor jou. Dan heb je dát in elk geval ook een keer meegemaakt. Even doorzetten als iedereen je nu voor dombo uitmaakt, omdat je geen geld verdient dat rechtstreeks naar de crèche gaat. Want dat je zelf voor je kindje wilt zorgen, daar is niks mis mee!

 

Maar ik zeg niks. Omdat ik haar nu niet nóg meer in de war wil maken. Maar gut, wat laten we onszelf toch veel opleggen door anderen.