Franska.nl

Een terugblik door de helden in de zorg deel 1

 

2020 is een bizar jaar geweest met een ongelofelijke druk op de zorg. Hoe hebben zij het ervaren, de medewerkers die in het oog van de storm aan het werk waren in de ziekenhuizen en verzorgingsklinieken?

Ik sprak Roos, 29 jaar, ze is verpleegkundige op de longafdeling van een ziekenhuis in de Randstad.

 

Hoe was je werk voordat de epidemie ook in Nederland losbrak?

Het was altijd al druk op de afdeling. Ik had al veel te maken met mensen die erg ziek waren en vaak in isolatie lagen, dus ik ben wel heftige dingen gewend. Er sterven op onze afdeling ook mensen omdat ze in de laatste fase van hun leven zitten, door kanker bijvoorbeeld. Ze zijn ze dan al zo ziek dat een longontsteking fataal kan zijn.

 

Wanneer werd je geïnformeerd dat er iets gaande was in China?

Net als iedereen zag ik de beelden uit Wuhan vorig jaar december via het Journaal. We hadden het er wel met de longarts over tijdens de koffiepauze, maar ook zij was toen in de veronderstelling dat het om een griepvirus ging en dat we ons geen zorgen hoefden te maken. We hadden bijvoorbeeld maar één sluiskamer op de afdeling. Dat zou de covid-19-kamer worden, mocht er een patiënt komen. Dat bleek al snel allemaal anders te worden en dat overviel ons wel.

 

Wat gebeurde er toen?

De hele periode daarna is wel in een soort roes aan me voorbijgegaan. Er kwamen steeds meer coronapatiënten op de afdeling. In maart hadden we te maken met het hoogtepunt waarbij er ook nog twee andere afdelingen volledig vol lagen met patiënten die heel erg ziek waren door het virus. Soms maakte dat wel dat we dachten dat we in een wel heel rare film waren beland. Ik was toen vaak boos op de wereld als ik mensen zag die geen afstand hielden. Dan wilde ik het wel uitschreeuwen of mensen wel wisten hoe erg het was in het ziekenhuis.

 

Ben je zelf bang geweest?

Niet voor mezelf, maar ik was wel bang om mijn ouders en schoonouders te besmetten. Daarom bleef ik zoveel mogelijk thuis. Ik zag op de afdeling vooral veel mannen van middelbare leeftijd die heel ziek waren en dacht dan wel dat zoiets ook met mijn ouders zou kunnen gebeuren. Sommige collega’s vroegen om overgeplaatst te worden. Bang om hun partner die in een risicogroep viel te besmetten. Maar nu, tijdens de tweede golf, heb ik eigenlijk geen angst meer. We weten nu veel beter hoe we het moeten behandelen. Wat ik nu nog steeds soms lastig vind is dat nog steeds heel veel om corona draait als ik na mijn werk thuiskom. Vrienden zijn gelukkig heel betrokken maar soms wil ik het ook weleens over iets anders hebben. Ik snap daarom ook wel dat mensen er inmiddels genoeg van krijgen.

 

Vond je dat je er voldoende voor je patiënten kon zijn?

Het gebeurde wel dat het hele gezin van een patiënt ziek was. Dan lagen er familieleden thuis en in het ziekenhuis. Soms al op de ic of erger, dan hadden ze zelfs al iemand verloren. Normaal gesproken kunnen we iemand dan ook goed begeleiden, maar daar was nu soms bijna geen tijd voor. We probeerden wel om het voor mensen zo prettig mogelijk te maken en tijd vrij te maken voor een praatje of dat ze met het thuisfront konden videobellen. Maar het was erg hectisch. 

 

Hoe is het nu tijdens de tweede golf, is het weer net zo druk?

Inmiddels is onze afdeling weer overgegaan op de normale longzorg. De coronapatiënten liggen op een andere locatie. Maar soms blijkt een patiënt het dan toch te hebben. Laatst waren er zelfs vijf collega’s die in dezelfde week positief testten. Het lukt dan ook niet altijd om te herleiden waar zij het hebben opgelopen. Zij worden dan naar huis gestuurd en moeten in isolatie. De gaten die ontstaan moeten we dan met elkaar opvangen of we nemen minder patiënten op. Dat kan nu helaas niet anders.

 

Hoe sta je tegenover het vaccineren?

Ik ben nu zwanger en dan wordt het afgeraden. In het begin stonden veel collega’s wantrouwend tegenover vaccinatie, maar dat begint nu wel te draaien. Iedereen wil weer gewoon op de afdeling haar werk kunnen doen.

 

Hoe nu verder?

Ik vind mijn werk gelukkig nog steeds heel fijn en zou het allemaal zo weer overdoen. Het was ook wel een leerzame en interessante periode. En natuurlijk hoop ik dat het vaccineren snel wat oplevert zodat het leven voor iedereen weer normaal wordt.