Een momentje voor de mensen voor wie Kerst géén feestje is
Al weken loop ik I’ll be home for Christmas te neuriën. Mijn hele huis hangt vol lichtjes, de boom staat ontzettend in de weg maar ik vind het heerlijk.
Ik weet echter maar al te goed dat Kerstmis niet voor iedereen een feestje is. Als jullie dit lezen loop ik waarschijnlijk te sjouwen met overvolle boodschappentassen. Eerste kerstdag komen de kinderen met aanhang en kleinkind, dus dan moet er uiteraard volop eten zijn. Ik ben geen kok, dus het wordt (zoals ieder jaar) gourmetten. Gelukkig verwacht niemand een vijfsterrenmaaltijd van me en vinden ze gourmetten prima.
Twee weken geleden was er een bericht op het Journaal waardoor mijn hart even stilstond. Een 19-jarige spookrijder reed een gezin aan, waarbij twee kinderen overleden. De ouders lagen zwaar gewond in het ziekenhuis. Het verdriet van die ouders moet onbeschrijflijk zijn. En dan ook nog in kersttijd; of je nu wilt of niet, overal zijn kerstbomen, kerstfilms, feestende mensen. Dat moet het nóg zwaarder maken.
De vader van mijn vriend was jarig op eerste kerstdag. Na zijn overlijden wilde mijn vriend jarenlang geen kerst vieren. Nu, tien jaar later, is het nog steeds niet zijn favoriete dag, maar hij weet hoe ik ervan geniet dus helpt hij bij het dozen naar beneden sjouwen en bij het lampjes uit de war halen en knutselt hij de boom mee in elkaar. Mijn eigen ouders zijn ook al jaren dood. Met kerst denk ik altijd nog even aan ze. Hoe wij vroeger worstenbroodjes aten op kerstavond, hoe we stukjes vlees in een fonduepannetje bakten en hoe ik speelde met hetzelfde stalletje dat nu onder mijn boom staat.
Niet al mijn kerstmissen waren zo mooi als in deze tijd. Er waren ook tijden dat mijn kinderen naar mijn ex gingen en ik alleen met een zak chips onder de boom zat. Niet dat ik dat heel erg vond, want als alleenstaande moeder van vijf kinderen had ik zelden rust. De eerste uren kon ik daar enorm van genieten, maar als de avond vorderde kon ik me ook weleens heel alleen voelen.
Daarom sta ik met kerst ook even stil bij de mensen die verdrietig of alleen zijn. En mocht dat iemand zijn uit mijn kennissenkring: mijn deur staat altijd open en er zijn heus nog wel wat hapjes en een stoel over.
