Een mens hoort tegenwoordig blijkbaar enórm druk te zijn
Druk zijn als statussymbool zeg maar.
Druk-druk-druk? Vaak genoeg helemaal niet! Ik kan me zelfs nog ouderwets lopen vervelen, dus kun je nagaan. Grappig genoeg werd in de jaren zestig van de vorige eeuw voorspeld dat verveling het grootste probleem van de 21ste eeuw zou worden – technologische vernieuwing en automatisering zouden onze werkdagen immers veel minder lang gaan maken. Toch blijkt niets minder waar. Als er aan je wordt gevraagd hoe het met je gaat, schijn je ‘goed’ of ‘druk’ te moeten antwoorden of, nog beter, allebei. Alle ballen in de lucht weten te houden om erbij te horen en intussen het nietsdoen helemaal verleerd zijn.
Even ter nuancering en om te voorkomen dat Facebook zometeen ontploft: een alleenstaande moeder van vier kinderen hééft het druk. Een dochter die naast haar baan ook nog eens volop mantelzorg aan haar vader biedt: idem dito. Voor tweeverdieners met kleine kinderen is het ook spitsuur geblazen. Zeker als beiden een volle werkweek draaien.
Maar we schijnen het ook nogal eens druk te maken voor onszelf. Met multitasking bijvoorbeeld. Ofwel met een scheef oog een serie volgen en ondertussen een mailtje typen, waardoor je jezelf ongemerkt opjaagt.
En dan komt ook nog die eeuwige telefoon om de hoek kijken, waardoor we altijd en overal kunnen internetten, mailen, op sociale media kunnen zitten, het nieuws kunnen volgen, appen et cetera, enzovoort. Wat er allemaal in zo’n hoofd gebeurt als je op je telefoon zit en tegelijkertijd een gesprek probeert te voeren of auto moet rijden, om maar eens iets te noemen. Je zou er ook een gehaast gevoel van krijgen als je in werkelijkheid niet eens echt gehaast bent – of hoeft te zijn.
Valt wel mee denk je? Vergeleken met 1975 hebben we nog steeds evenveel vrije tijd – rond de 44 uur per week. Alleen wordt nu het grootste deel van die uren besteed aan televisiekijken en op onze telefoon zitten en dat voelt een stuk drukker dan sokken breien of wegdommelen achter de krant, wat vaders en moeders vroeger deden. Bovendien mis je de voordelen van verveling: nieuwe dingen ontdekken, nieuwe ervaringen verkennen of een nieuwe hobby uitproberen.
Bron: Volkskrant
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
