Franska.nl

Een kijkje in mijn aantekeningen

 

 

Omdat ik vandaag een vrije dag heb, laat ik jullie voor 1x maar gewoon even modderen met mijn aantekeningen.

 

Misschien dat jullie er nog iets mee kunnen, want ik weet zelf eigenlijk niet meer zo goed wat ik ermee moet.

 

Ik dump op mijn telefoon voortdurend allerlei zinnen, woorden en koppen in het mapje “voor als ik het even niet meer weet”. Maar als ik dan even inspiratieloos ben, en ik scroll dan door dat mapje, dan … dan … Nou ja, als ik eerlijk ben, dan denk ik best vaak: wat bedoelde ik daar nou eigenlijk mee?

 

Heel erg veel heb ik dus eigenlijk niet aan dat mapje. Maar toch blijf ik er maar aantekeningen in maken. En wat me vanmorgen dus opviel, is dat het best wel vaak gaat over taal. Over zaken die op meerdere manieren geïnterpreteerd kunnen worden, bijvoorbeeld.

 

Zo zie ik hier een screenshot van een krantenkop en daarin lees ik “22-jarige voetballer aangehouden wegens masturberen voor de buurvrouw”. Hmmm … denk ik dan. Kon ze dat niet zelf, ofzo? En daar maak ik dan snel een aantekening over, maar ik doe er vervolgens nooit meer iets mee.

 

Negen van de tien keer vind ik het achteraf ook eigenlijk niet kunnen. Of ik snap zelf niet meer wat ik er toen zo lollig aan vond. En soms kan ik er echt helemaal niets meer mee. Heb ik geen idee wat ik met die aantekening bedoelde. 

 

Zo zie ik hier staan: “Hoe kom je van je kater af?” Heb ik vast weer zitten denken aan mijn kat, terwijl ik eigenlijk bezig was met hoofdpijn. Leuk, grappig, vermakelijk momentje. Maar om er nou een hele column aan te wijden, dat wordt dan nog een dingetje.

 

En soms snapt ook niet iedereen dat soort grapjes. En daar moet je dus heel erg mee oppassen.

 

Ik weet nog dat Franska een keer schreef over “haar dag, die niet meer heel kon”. Vond ik ontzettend grappig. En toen sommige mensen dat niet leken te begrijpen, kon mijn dag helemáál niet meer stuk.

 

Maar ja, ik word natuurlijk niet betaald om onbegrijpelijk over te komen, dus ik moet zelf een beetje oppassen met zulke grapjes. Wanneer ik domme stijlfouten wil bespreken, maar ik schrijf bijvoorbeeld voor een modeblad, dan moet ik me realiseren dat de lezers daar dan eerder denken aan een blouse die écht niet meer kan op een bepaalde broek, dan aan taalperikelen. Ik moet dus ook eerst even bedenken voor welke afnemer ik wélke aantekeningen maak.

 

Ja, het is echt niet zo makkelijk hoor, dat schrijven.

 

Hoewel ik zelf ook weleens op het verkeerde spoor zit als lezer. Ik zat laatst in een sciencefictionblad te bladeren, en daar hadden ze het over beamen. En in plaats van be-amen (wat ze bedoelden), las ik toen biemen (als in: Beam me up, Scotty). Kwam gewoon door de context, denk ik. Maar het verhaal werd er voor mij niet erg veel duidelijker door.

 

En soms, héél soms, kan je er op tv gewoon even lekker voor gaan zitten.

 

Zo was er een keer een verslaggever die iets te melden had over een voetballer die naar het buitenland zou vertrekken.  Eerst wist hij te melden dat de voetballer ging “emigreren naar een ander land” en dat vond ik al heel erg grappig. De dubbele lading van deze mededeling hoef ik jullie vast niet uit te leggen. En vervolgens wist hij ook nog te melden dat de merchandising van deze sterspeler nu ook “internationaal, in verschillende landen” zou gaan. Vond ik dus hilarisch. Maar de leukste was dat de ex – met wie de speler een relatie had gehad – niet meeging. Hahahaha.

 

Want ja … als ik niet eerst een relatie met iemand moest hebben gehad, voordat het mijn ex kon worden, dan had ik nu wel héél veel exen. En jij ook!

 

Maar goed. Het geeft niet hoor. Zulke fouten worden wereldwijd over de hele wereld gemaakt. En soms bouw je er zomaar weer een stukje mee. Toch maar blijven aantekenen dus!