Een heel goede morgen
Als jij dit leest sta ik met een klaar-over-bordje te wapperen. Mensen die mij niet goed kennen, reageren altijd verbaasd als ik van de klaar-over-club blijk.
Het past kennelijk niet bij het beeld van een hoofdredacteur op hakken. Maar ik was altijd zo blij dat mijn meisjes en ik veilig de drukke weg naar school konden oversteken dat ik, toen ik een oproep voor verse klaar-over-krachten zag, meteen ‘ja’ zei. Het is een klusje van niets. Een à twee keer per maand een kwartiertje eerder op, oranje jas aan, bord erbij en gaan.
Bij mijn eerste dienst werden er opnames in de straat gemaakt voor de film April, May en June en kreeg ik zowaar een kopje koffie in de hand gedrukt van de dame van de catering. Dit tot groot plezier van meester Ad, de schooldirecteur, die het toch typisch iets voor mij vond om daar met een kopje koffie te staan. Zolang het geen champagne was vond hij het best.
Vandaag las ik dat iets doen voor de ander en bijdragen aan iemand anders’ geluk pas echt bijdraagt aan je eigen geluk. Mijn dag begint met het veilig naar de overkant brengen van alle kindertjes uit de buurt en hij eindigt met een (alcoholvrije, maar dat weten zij niet) borrel in het tehuis waar mijn schoonvader sinds kort woont. Dus ik scoor goed op de meter van de geluksprofessor. En dat zeg ik dan weer niet om mezelf op de borst te kloppen (zo bijzonder is het nou ook weer niet, juist volslagen normaal lijkt me), want al die egotripperij, daar worden we volgens de professor alleen maar ongelukkiger van.
Ik wens jou en de jouwen een heel gelukkig weekend,
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
