Mail van May
Zoals het leven min of meer doorgaat in deze tijden, zo eindigen levens ook.
Ik denk aan alle levens die het virus omver gemaaid heeft en ook aan andere mensen die overlijden. Vanwege ziekte, of ouderdom. Ik denk aan de vader die zelf corona had en daardoor niet eens op de begrafenis van zijn eigen vader mocht zijn. Via een videoverbinding kon hij alles een beetje volgen. Of de andere vader van een verre vriendin die overleed. Zestig jaar, veel te jong. Normaal zou de kerk afgeladen vol zijn geweest, door de corona-regels mochten er maar dertig mensen zijn, inclusief begrafenispersoneel. Om iedereen de kans te geven afscheid te nemen, hebben ze zijn kist op een boot gelegd en zijn ze ermee door de grachten gevaren. Op elke brug stond wel een vriend, een kennis, een collega of een buur. Ze klapten, ze bogen, ze wierpen handkussen en ze herdachten. Het ontroert me hoe veerkrachtig mensen zijn. Ook in deze tijd onder de droefste omstandigheden.
Ik hoop dat je de jouwen koestert, al is het op anderhalve meter afstand,
Lieve groet,
May
Beeld: Lidian van Megen
Door: May-Britt Mobach
