Franska.nl

Een goede vriend vroeg Eline hoe ze haar moeder zou typeren

‘Toen ik het uitsprak viel het kwartje. De uitkomst was onthutsend.’

 

‘Mijn moeder was een maand eerder overleden. Hoewel we haar einde al van verre zagen aankomen, overviel het ons toch nog. Alle clichés gaan blijkbaar op bij het verlies van een dierbare. Daar had ik het over met een goede vriend. Over wees worden, over nooit meer met mijn moeder kunnen praten over mijn eigen kinderen of over huwelijksperikelen. Over geen vangnet meer hebben in het geval mijn leven uit de rails zou lopen. En toen kwam deze vraag die alleen deze goede vriend zou kunnen stellen: ‘Hoe zou jij je moeder typeren?’

 

Bedoelde hij in één zin of mocht het een uitgebreid verhaal worden? Hij zei dat ik maar gewoon moest beginnen. ‘Wat heeft je moeder voor je betekend? Wat heb je van haar geleerd? Wat deed ze goed? Of fout?’ Ik begon met de moeilijke jeugd van mijn moeder. Stiefvader, geldgebrek, misbruik – althans in ieder geval in emotionele zin; over dat andere heb ik alleen vermoedens omdat mijn moeder het daar nooit over heeft willen hebben -, chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en eenzaamheid, dat vooral ook. ‘En toen kwam mijn vader om haar te redden. Hij was negen jaar ouder en werd wel de James Dean van ons dorp genoemd, zo mooi! Ze heeft nooit begrepen waarom hij uitgerekend voor haar koos. Blijkbaar heeft ze het hem ook nooit gevraagd, of kon hij het haar niet uitleggen. Of het hem gelukt is om haar te redden? Moeilijke vraag vind ik dat. Wat ze niet had meegekregen als kind kon hij haar natuurlijk niet alsnog geven. Dat emotionele gat was zo hardnekkig, daar viel alles doorheen wat er ook maar ingestopt werd. Wat dat betreft is het bewonderenswaardig hoe ze het er voor mij als moeder al met al nog van afbracht.

 

‘Ooh?’ zegt mijn vriend. Ik weet het wel, wat ik wil zeggen, waar ik altijd tegenaan liep. Dat ze de best mogelijke moeder was in tijden van nood. Omdat ze elk leed zelf doorleefd had en kon voelen had ze altijd precies de goede woorden paraat en kon ze troosten zoals geen enkel ander mens dat kan.

 

‘Maar?’ Mijn vriend weer. Als het goed ging, dan vond ze het moeilijker om te delen. Ze was niet zozeer de moeder voor de jolijt. Toen ik het uitsprak viel het kwartje. Mijn moeder gaf zich liever niet over aan geluk, want dat kon je zo weer worden afgenomen. Diepe dalen kon ze beter aan want daar had ze nog altijd weten uit te klauteren. Mijn moeder was een overlever en dat maakte dat ze gewoon leven nooit echt onder de knie heeft gekregen. Maar als moeder in moeilijke tijden was ze de beste moeder die ik ooit had kunnen krijgen.’

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.