Een geniale actie, ‘De Dag Zonder Vrouwen’
Miljoenen Mexicaanse vrouwen gingen die dag niet naar hun werk of naar school uit protest tegen het vele geweld tegen vrouwen in hun land.
Jaren geleden zag ik een film die ik nooit meer heb kunnen achterhalen maar die diepe indruk op me maakte. Ik herinner me een beeldschone Italiaanse in de rol van moeder en vrouw van een groot gezin met een vader en een behoorlijk stel kinderen in een niet al te groot huis in een niet al te chique wijk. Heel veel sloven met weinig tot geen eer van haar werk en vooral elke cent tien keer omdraaien, dat werk. Totdat de beeldschone op een dag niet meer zo beeldschoon was als voorheen en besloot om in staking te gaan tegen haar rol als huissloof. Niet door te schreeuwen, dreigen of klagen, maar letterlijk door in staking te gaan en op een ochtend niet uit bed te komen, geen ontbijt te maken, geen wasjes te doen, helemaal niets te doen. Waarna er blinde paniek uitbrak onder pa en de kinderen en mamma voortaan wel eer van haar werk kreeg. Aan die film moest ik denken toen ik van de week een berichtje las over vrouwen in Mexico.
Het was een klein stukje en zoals zoveel andere berichten ondergesneeuwd en overschreeuwd door corona. Maar dat miljoenen Mexicaanse vrouwen afgelopen maandag niet naar hun werk of naar school gingen uit protest tegen het vele geweld tegen vrouwen in hun land, daar mogen wij van Franska.nl toch best wel even bij stilstaan.
‘Día Sin Mujeres’ (dag zonder vrouwen) werd de actie genoemd. Waarmee de vrouwen wilden laten zien hoe het is als ze zich een dag onttrekken aan het openbare leven. Geen vrouwen op straat, in restaurants, hotels, kantoren en overheidsgebouwen. Geen moeders die hun kinderen naar school brachten, geen juffen voor de klas, geen mevrouwen in kantines of achter recepties, geen verpleegsters en dokters. Een hele dag zonder vrouwen omdat het geweld tegen vrouwen de afgelopen vijf jaar met 137 procent is toegenomen in Mexico – gemiddeld worden er per dag tien vrouwen vermoord – en mannen maar eens moesten voelen hoe het is als ze het zonder vrouwen in de samenleving moeten stellen. Van de weeromstuit bleven veel scholen dicht en sloten ook universiteiten hun deuren omdat veel vrouwelijke studenten ook verstek lieten gaan in de collegezalen.
Net als die beeldschone Italiaanse uit mijn film lekker een dagje in bed blijven liggen. Maar nu met z’n miljoenen tegelijk. Met onze bijdrage aan de wereld valt niet te spotten, dus een beetje waardering…
Misschien wel een heel goed idee voor een film?