Sylvia en haar lief zijn een culinair topteam
Want Sylvia kan heel goed de ideeën bedenken, maar qua uitvoering, ja daar heeft ze toch wel echt haar lief voor nodig.
Als eindredacteur heb ik hele jaargangen Tip Culinair en diverse kookboeken geredigeerd en gecorrigeerd. Duizenden recepten heb ik gelezen en ik heb zelf ook heel veel verhalen over eten en ingrediënten geschreven. Als culinair recensent heb ik zelfs de beste restaurants van Nederland bezocht en beoordeeld. Theoretisch weet ik dus best wel iets van eten af. Vraag me om het op te schrijven en ik maak er een prachtig verhaal van.
Maar als ik zelf achter het fornuis sta, dan gaat er iets mis. Natuurlijk weet ik dat je de boter moet verhitten tot de belletjes wegtrekken of tot de olie begint te walmen. En toch… er is een moment waarop ik – keurig volgens het boekje – de biefstuk in de pan laat glijden en tot de ontdekking kom dat mijn boter dus toch net niet heet genoeg was. Zelfs een gekookt eitjes is bij mij altijd nét iets te zacht. Beter gezegd: niet gaar.
In de praktijk verdwijnt al mijn theoretische kennis op het moment waarop ik de pitten aansteek. Mijn lief heeft een engelengeduld als hij aan het koken is en kan echt uren in een pannetje saus staan roeren. Ik mik alle ingrediënten in de pan en vergeet zelfs te proeven voordat ik het eindresultaat op tafel zet. Om er dan achter te komen – met al mijn theoretische kennis – dat het toch niet zo lekker is als de bedoeling was. Dat is een eufemisme voor niet te eten.
In de loop der jaren heb ik geleerd wat mijn manco is. Ik heb gewoonweg niet genoeg geduld om te wachten tot mijn vet heet genoeg is of de kookwekker is afgelopen. Ik vind het al snel goed genoeg. Met die instelling – dat weet ik ook – word je nooit een keukenprinses.
Als wij uitgebreid koken voor vrienden, ben ik degene die de meest originele ideeën bedenkt, de handige kooktips tevoorschijn tovert en verrassende smakencombinaties bedenkt. Zo hadden we laatst een compleet pannenkoekendiner. Onze gasten hadden zich voorbereid op pannenkoeken met appel, spek, kaas en shoarma en brachten flesjes stroop mee. Helaas waren deze keuzes allemaal uitverkocht op de zelf in elkaar gedraaide menukaart. In plaats daarvan werden ze getrakteerd op blini’s met zalm en kaviaar, flensjes met eendenborst, salade en sinaasappelsaus en crèpes suzettes toe. Geserveerd op een rood geblokt papieren tafelkleed, dat wel. Het was een hilarisch succes.
Maar de uitvoering van zo’n feestmaal is geheel en al in handen van mijn lief die vol overgave in de weer gaat met messen, potten en pannen. Ik snijd voor de vorm een beetje mee. Hij krijgt dan ook – heel terecht – alle complimentjes. Zo zijn we samen toch een culinair topteam!
Door: Sylvia Emonts
Sylvia Emonts is freelance journalist en schrijft al heel lang voor verschillende tijdschriften. Ze is dol op concerten, weekendjes weg en op haar twee kinderen die in België studeren. Voor Franska schrijft ze over dingen waar ze blij van wordt, of juist niet…
