Franska.nl

Jongens, hoe heerlijk dat het weer januari is. Ik kan weer gewoon in mijn spijkerbroek naar m’n werk en hoef niet meer in een veel te strakke outfit ergens te verschijnen. Afgelopen jaar had ik weer de nodige partijtjes waar ik mijn neus moest laten zien en over het algemeen waren die zeer geslaagd. Tot ik ook mee moest naar het bedrijfskerstfeest van mijn meneer. Op een boot notabene.

Ik had weer m’n donkerblauwe jurk aan, want ja, die kenden ze daar toch niet. En ik stond te glimmen op mijn splinternieuwe pumps met hakken van zeven centimeter. Was achteraf niet zo handig. Omdat ik van de zenuwen een glaasje meer had gedronken dan de bedoeling was, liep ik nogal gammel op die hakken.

Op een gegeven moment moest ik toch even mijn neus poederen en terwijl ik een poging deed om van de ene kant van de feestboot naar de andere kant te waggelen, gleed ik uit en liep ik zo de baas van mijn man omver. Hij had helaas een grote bel rode wijn in zijn handen die ik dus vakkundig over zijn smokingjasje kieperde. Je begrijpt dat ik daar wel ter plekke door de grond wilde zakken. En mijn meneer ook. Die zag het allemaal gebeuren, daar aan de andere kant van die boot.

Zijn werkgever was net geland na een lange zakenreis en had een knoeperd van een jetlag en een chagrijnige bui. In plaats van linea recta van het vliegveld naar zijn bed te gaan, moest hij natuurlijk naar dit bedrijfsfeest waar hij de gastheer was. En daar stond ie dan, met een enorme vlek op zijn jasje. Omdat ik zo nodig op die malle schoenen moest, waar ik dus niet op kan lopen.

Nadat de baas klaar was met mij vertellen wat ie van me vond, wat niet zo gunstig was, ben ik maar stiekem in een hoekje gaan zitten sidderen en beven. Wachtend tot die stomme boot kon aanmeren en ik weer vaste grond onder mijn voeten kreeg.

Mijn man heb ik de rest van de avond niet meer gezien. Die schaamde zich kapot voor zijn echtgenote op hakken. Ik ben benieuwd of ik volgend jaar weer mee moet…