Het nieuwe zoenen
In 1912, toen ik naar de kunstacademie in Breda ging, moest ik aan veel dingen wennen. Ze aten daar geen patat, maar friet. Ze zeggen daar geen gedag maar houdoe of ou-doe. En er waren nog meer dingen, die ik inmiddels al compleet normaal ben gaan vinden. Ik vind het zelfs al raar als iemand nog over patat praat. Vandaar dat patat op Franska.nl ook altijd friet heet. Anders voel ik me niet thuis in eigen huis, zeg maar.
En ik zag in het Noorden (Amsterdam zal ik maar zeggen) ook al steeds friet op de kaart, niks patat
Maar eigenlijk was het gekste wel dat iedereen daar in Brabant elkaar drie keer zoende. Bij een begroeting, bij een felicitatie, bij afscheid. Altijd. Ik moest eerst steeds tellen één smak, twee smak, drie smak. En zo was ik er snel aan gewend. Zo snel, dat ik na een paar keer bij thuiskomst m’n ouders ook al zo kuste. Die keken raar op. Maar dat was nog tot daar aan toe. Op familiefeestjes werd ik ook vreemd aangekeken. Daar vond men het denk ik nogal opdringerig overkomen. Ik wist intussen niet beter.
Intussen is de 3-smakker al lang ingeburgerd in heel Nederland. Tenminste voor zover ik weet. Ik hoor wel als ik ernaast zit. In Finland, Italië, Frankrijk en de USA kijken ze je nog steeds wel een beetje vreemd aan als je drie keer erop los smakt, maar goed, we zijn natuurlijk toch eigenaardig, want vreemdelingen. Dus ze nemen dat rare gedoe van je op de koop toe. En doen er zelfs aan mee. Uit beleefdheid.
En ineens is er iets uitgevonden: het nieuwe zoenen dus
Ik signaleer het tot nu toe alleen nog bij de hippe stadse types en BN’ers, maar het zal wel doorzetten denk ik, dus wen ik er maar vast aan. Begon nog voorzichtig met slechts één keer zoenen en daarbij de uitleg: ’Ik ga nog maar een keer zoenen hoor’. Inmiddels gaat het al zonder uitleg, sterker nog, ineens is het helemaal wennen geblazen, want de hipperdjes doen alleen nog maar een ‘hug’. Een omhelzing dus. Niks meer ouderwets zoenen dus.
Dat vind ik nou weer even wennen. Was ik met die drie zoenen al aardig behendig, volgens mij, sta ik nu ineens helemaal tegen elkaar aan geknuffeld te wezen. Lijkt zelfs kleffer dan dat gesmak. Wel een stuk handiger met brillen moet ik zeggen, want dat gekletter is ook niet alles. En het is internationaal aan de hand, want ik kreeg er laatst ook eentje van een jongen in Finland. Zo’n hug. Het is dus maar dat jullie het alvast weten.
De hug is hot, de 3-smakker is uit
Door Franska
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
