Drie keer raden over wie ik het heb
Etterbak, saboteur, gewiekste oplazer, onbetrouwbaar sujet, straatvechter.
Covid-19 heb ik het over. En dan zou ik splijtzwam bijna vergeten, want een splijtzwam is dit virus ook. Net toen Famke Louise van de week met hangende pootjes op haar ik-doe-niet-meer-mee-schreden terugkeerde, bleek iemand uit mijn directe vriendenkring de handdoek in de ring te gooien en niet meer mee te doen, wat toch echt wel een dingetje tussen ons werd.
Ze belde me, voor een praatje en om een datum af te spreken, met een onmiskenbaar verkouden stem. Niks om me zorgen over te maken volgens haar, wat ik wel deed. Want waar een verkoudheid is, kan covid-19 zijn en laat ik die nou net buiten de deur willen houden. Ik vond dat ze zich moest laten testen, wat ze niet met me eens was. Want wist ik niet dat wij, Nederland, het enige land zijn dat verkoudheidsklachten als reden opgeeft om je te laten testen? Dat wist ik niet nee, maar dat is me verder ook om het even. Vervolgens kwam er een verhaal over klachtenlijstjes die in andere landen worden gehanteerd en foutmarges bij testen en dat het cumulatief effect van die foutmarges haar te hoog zijn. Te hoog om met verkoudheidsklachten een test aan te vragen blijkbaar. Maar ook te hoog om even met je snotneus binnen te blijven?
Covid-19 is slim en snel en neemt telkens afslagen en omwegen die wij niet voorzien. Daarom is het beleid in deze crisis er een van voortschrijdend inzicht. Misschien werd er eerst aangenomen dat mondkapjes wel werken, of juist niet, en blijkt dat op een gegeven moment toch anders. Misschien werd er eerst aangenomen dat zomerse temperaturen het virus eronder zouden krijgen, en blijkt dat helaas toch niet het geval. Misschien blijkt over een tijdje dat een verkoudheid niets van doen heeft met het coronavirus, terwijl we dat nu wel denken. So be it!
Wat vaststaat is dat we inmiddels meer weten dan eerst, maar dat we niet alles weten en dat geldt zowel voor wereldleiders als voor virologen, dokters, politici, influencers en crisisteams. Bekende Nederlanders die hun kont tegen de krib gooien krijgen achteraf misschien toch nog gelijk. Of juist niet. En voor fotomodellen die ‘heel erg research’ doen om vervolgens met allerlei complottheorieën op de proppen te komen, geldt hetzelfde. Hoe moeilijk kan het zijn om tot die tijd het zekere voor het onzekere te nemen in plaats van elkaar gek te maken met – ja met wat eigenlijk?
Dus ik doe niet meer mee? Laten we beginnen met geen meningen meer met feiten te verwarren.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
