Toen Charlotte haar babyzusje voor het eerst vasthield, was ze op slag verliefd
‘Waar het misging weet ik niet precies, maar haar moeder is er altijd en dat was voor mij anders.’
‘Ik was negen toen mijn ouders gingen scheiden en vanaf dat moment aan de grillen van mijn moeder overgeleverd omdat ze het contact tussen mij en mijn vader dwarsboomde waar ze kon. Pas toen mijn vader hertrouwde herstelde onze band langzaam en gingen we elkaar weer zien. Niet in de laatste plaats omdat zijn nieuwe vrouw daar een bemiddelende rol in speelde en er alles voor over leek te hebben om het mij naar de zin te maken. Vlak voordat ik eindexamen moest doen barstte de bom met mijn moeder. Het was dit keer zo erg dat ik besloot om bij haar weg te gaan en bij mijn vader te gaan wonen.
Rond de tijd dat ik op kamers zou gaan, kreeg ik te horen dat mijn vaders vrouw zwanger was. Vanaf het moment dat ik mijn halfzusje voor het eerst vasthield was ik gek op haar. Waar het misging weet ik achteraf niet precies meer, maar op een gegeven moment ging het verschil wringen tussen hoe makkelijk zij het had en hoe moeilijk ik het had gehad totdat ik eindelijk bij mijn moeder weg kon. Haar moeder was – en is – er altijd voor haar. Onvoorwaardelijk en zoals dat hoort ook, maar het leek alsof dat mijn eigen pijn over mijn moeder extra uitvergrootte. Dat ik mijn moeder toen al nooit meer zag of sprak, hielp hier ook niet aan mee.
Mijn kleine zusje van toen is inmiddels zelf studente. Tegenslag kent ze niet en ergens heel erg haar best voor moeten doen is haar ook vreemd. Het leven komt haar simpelweg aanwaaien en mocht dat eens even niet zo zijn dan heeft ze altijd haar moeder en mijn vader om op terug te vallen. Hoewel ik weet dat ik haar daar niet op af zou mogen rekenen, doe ik dat soms toch. Een tijd geleden liet ze per ongeluk een vaas vallen toen ze bij me op bezoek was. Ik ging toen zo erg tegen haar te keer dat ze met de tranen in haar ogen stond. ‘Ik kon er niets aan doen,’ zei ze. En honderd keer sorry. Toch stond ik erop dat ze de vaas tot op de laatste cent aan me terug zou betalen. Omdat ze zoveel geld niet eens in een keer op kan hoesten, betaalt ze nu in termijnen. Elke maand wat ze kan missen. En elke keer als ze weer wat overmaakt, zet ze erbij dat het haar echt spijt en ‘kusjes’ of ‘hou van jou’.
Dat het niet in de haak is hoe ik hiermee omga realiseer ik me best wel. En als ik heel eerlijk tegen mezelf ben, kan ik niet anders dan toegeven dat dit puur uit afgunst is, dat ik zo doe. Alsof ik er zelf beter van zou kunnen worden door het haar moeilijker te maken.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.
Door: Redactie Franska.nl
