Dierentuinen ja/nee?
Esther Ouwehand (Partij voor de Dieren) denkt dat we door corona – we zitten tegen onze zin opgesloten – anders over dierentuinen gaan denken: wat gij niet wilt dat u geschiedt doet dat ook een ander niet.
Ik weet niet of ze daar gelijk in heeft. Maar dat dierentuinen niet meer helemaal van deze tijd zijn, zoals zij betoogt, daar heeft ze wat mij betreft nou weer wél gelijk in.
Ik herinner het me nog heel goed, de eerste keer van mijn leven naar een echte dierentuin. Ik was achttien, woonde net in Amsterdam en ging met mijn vriendje naar ‘de Artis’, zoals hij Artis noemde. Zijn er leeuwen? Olifanten? Ga weg! Krokodillen ook? Ik had ze geen van alle ooit in het echt gezien en op televisie was ik nooit verder gekomen dat de loensende leeuw uit Daktari – een televisieserie uit de zestiger jaren over een dierenarts die in een zogenaamd wildpark werkte, en voor mij het absolute hoogtepunt van de week. Natuurlijk dacht ik aan Daktari’s Clearance de leeuw en Judy de chimpansee, die eerste keer in de Artis. Maar eerlijk? Ze vielen me stiekem ook best tegen en ik vond ze ook best wel zielig daar in hun kooien achter tralies of op iets wat voor een rots moest doorgaan. Vooral de leeuwen gingen me aan het hart zoals ze daar op dat beton verveeld voor zich uit lagen te staren.
Die leeuwen, die nu nog steeds in min of meer hetzelfde bedompte onderkomen huizen als destijds, moesten laatst uit geldnood bijna verkassen naar een andere dierentuin maar bleven uiteindelijk toch weer in Artis hangen. Niet erg, volgens Ouwehand, als de leeuwen uiteindelijk toch zouden verdwijnen. Ook al omdat Artis niet flink kan uitbreiden en een andere plek met meer ruimte toch beter zou zijn. Tja, Esther, wat kunnen we daar nou eens tegen inbrengen? Dierentuinen die met fokprogramma’s bijdragen aan het voortbestaan van bepaalde diersoorten die met uitsterven worden bedreigd, dat gaat er nog wel in. Maar al die stakkers in kooien stoppen of opbergen op zogenaamde savannen – en dat nog wel midden in Amsterdam – louter en alleen om ons te vermaken? Je mag er vragen bij stellen. Want al die dieren zijn door hun leven in de dierentuin heus niet meer het dier dat je in het wild kan verwachten. Wat dat betreft heeft Netflix nog wel wat prachtige reportages voor je staan. Zo adembenemend prachtig dat ze zelfs de wilde werkelijkheid overtreffen.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
