Franska.nl

 

Anna Maria is 48, moeder van een dochter van vijftien en ze woont in de Randstad. Na twintig jaar strandde haar huwelijk. Op deze plek deelt ze wekelijks haar ervaringen – ook nu het daten weer begonnen is.. 

 

‘Ik besluit het in de vriendinnengroep te gooien, of liefde op het eerste gezicht moet zijn of ook kan groeien, maar ik val meteen door de mand. Want natuurlijk voelen ze aan hun water dat dit niet hypothetisch is en natuurlijk weten ze ook meteen dat dit over ‘de man die zo van koken houdt’ gaat, die vanaf nu ‘kok’ wordt genoemd, of ‘de kok’/‘je kok’. Ze vragen wat het was dat me tegenstond. En ik moet het nú zeggen. Niks gaan bedenken, meteen op tafel kwakken! Oké, oké. Dat hij té graag wilde, té zeer zijn best deed, beetje onecht vond ik hem ook en iets wat ik niet heel goed kan benoemen. Of het unheimisch was? Nou nee zeg. Nou niet allemaal gelijk op hol slaan, want dat was het niet. Ik wist het gewoon niet. En zijn handen, als ik naar zijn handen keek… een beetje grof of zo. Rouwrandjes onder zijn nagels? Getverdemme, nee zeg. Integendeel zou ik haast zeggen. En hij ruikt ook lekker en zijn pak… ohlala! Ze hadden hem moeten zien!

 

Ze lachen – lachen me ook uit. Dat ik geen spoken moet wíllen zien, dat ik mezelf een kans moet gunnen, mezelf niet al te serieus hoef te nemen, gewoon naar mijn gevoel moet luisteren en dat niets per slot van rekening voor eeuwig hoeft te zijn, dus why not? Vriendin M. is als enige die hem kent uitgesproken vóór, zegt ze. ‘Goeie gast en vergeet dat koken niet. Sexy, een man die kookt. En er-rig makkelijk. Ook voor ‘ons vriendinnen’ die dan natuurlijk allemaal te pas en te onpas aan mogen schuiven.’

 

En dan is er nog die ex van mij. Dat was nou wat je zegt wél heel erg liefde op het eerste gezicht en zie maar wat daarvan gekomen is. Een man om blind voor te vallen, dat snappen zij ook nog wel. Iemand om je met boter en suiker door in te laten pakken. Maar de oorlog win je niet met dat soort kerels. Omdat álle vrouwen er blind voor vallen en hij zijn handjes niet thuis kon houden en zijn gulp niet dicht. Dus de leeftijd om je te laten inpakken door een spannende vent, die moesten we nu maar eens gehad hebben. Als ik ooit weer serieus ergens aan wil beginnen, dan mag het dit keer ook wel een tikje degelijk zijn. Of betrouwbaar. Of allebei. En was het niet Diana Ross die lichtjaren geleden al ‘you can’t hurry love’ zong? De Supremes toch? En Phil Collins, die toch ook? Die ook, ja, later. Maar ze zongen allebei dat je de tijd moet nemen. Dus waar heb ik het over? Liefde kan zeker groeien.’

 

Benieuwd naar hoe het begon? Lees het hier.