‘Het was inderdaad een typisch gevalletje van regeren is vooruitzien, dat gedoe met zijn ex en dat zijn kinderen het gore lef hebben om mij voor een chick te verslijten, vond het vriendinnentribunaal op ons ouderwets avondje eten, kletsen, drinken, nog meer kletsen en nog meer drinken.
Het was laat geworden. Ouderwets nachtwerk met dansen op muziek uit de oude doos in onze sociëteit en voor een paar van ons zoenen op het biljart. Ze waren het er roerend over eens geweest dat ik niet moest wachten met het gesprek daarover en het niet op z’n beloop moest laten, omdat we toch echt moesten uitvinden of en zo ja wat er gebeurd is in dat huwelijk dat er zo’n scheefgroei had kunnen ontstaan.
Ik wacht totdat ik mijn roes heb uitgeslapen en er nog een keer goed over na heb kunnen denken voordat ik hem bel. Ik zeg dat ik maar meteen met de deur in huis val maar dat we af moeten spreken. ‘Goed plan’, zegt hij, duidelijk geen enkel idee dat het over iets specifieks moet gaan wat mij betreft. Ik schiet in de lach van zijn reactie. Hij vraagt waarom ik lach. Ik zeg dat ik graag wil afspreken om het ergens over te hebben en niet zomaar voor de gezelligheid. Ja, ook voor de gezelligheid natuurlijk, maar, hoe zal ik dat aanvliegen, dat we moeten praten over zijn kinderen en zijn ex omdat ik bang ben dat als ik dit niet ga begrijpen, hoe dit zit dus, dat het dan echt een dingetje wordt tussen ons. ‘En dat wil ik niet. Daarvoor vind ik je veel te leuk.’
Ik hoor hoe hij zijn keel schraapt. Hij zag ‘m al aankomen, zegt hij. En hij heeft er zelf ook over na lopen denken, hoe dit moet. Dus ik moet niet denken dat ‘t hem onberoerd laat of zo. Het ding is alleen dat hij niet zo goed weet hoe hij dit moet oplossen. Ik zeg dat er misschien nog iets vóór de oplossing zit en dat ik het daar vooral over wilde hebben. Ik snap het namelijk niet echt, hoe die relatie met zijn ex en vooral met zijn kinderen zo scheef heeft kunnen groeien.
‘Scheefgroeien?’ Zijn stem gaat de hoogte in. ‘Hoe bedoel ik dat?’ Heb ik dat dan verkeerd gezien, dat zijn ex aan de touwen trekt en ook nog lang na hun scheiding bepaalt welk deel van de taart hem toekomt, als er al überhaupt wat overblijft?
‘Zo’, zegt hij en dan blijft het stil.’
Anna Maria is 49, moeder van een dochter van zestien en ze woont in de Randstad. Na twintig jaar strandde haar huwelijk. Op deze plek deelt ze wekelijks haar ervaringen – ook nu het daten weer begonnen is.
Benieuwd naar hoe het begon? Lees het hier.
