‘Ik bel zijn zus die me al eerder voor erger behoedde als het op relaties aankwam. Daarbij zijn er weinig mensen die mijn lief beter kennen dan zij en heeft ze ons een soort van gekoppeld, wat haar toch ook iets van een verantwoordelijkheid geeft.
Dus vertel op, hoe zit dat nou met die ventjes van hem die mij voor ‘chick’ versleten hebben zonder me ook maar ooit gezien of gesproken te hebben. Of ligt het aan mij dat ik hier zo over struikel?
‘Twee unieke etterbakken, op z’n tijd, vooral de oudste,’ noemt ze haar neefjes. Denken niet alleen dat ze zich alles kunnen permitteren als het hun vader betreft, kunnen zich ook echt alles permitteren omdat ze door hun moeder gevoed worden om hem de maat te nemen – wat ze zelf ook altijd heeft gedaan, ook toen iedereen nog dacht dat hun huwelijk koek en ei was. ‘Een uniek loeder, die vrouw. Met als gevolg dat ze unieke etterbakken van jongens heeft grootgebracht waar nu al geen eer meer aan te behalen valt, want verpest en verwend tot op het bot.’
Maar hij dan? Mijn lief? Waar was hij? Wat deed hij? Waarom laat hij zo over zich heen lopen?
Ze zegt het kort en bondig. Alsof ze hierop geoefend heeft. Dat als ik ervoor kies om met haar broer verder te gaan – wat ze echt heel erg hoopt omdat ze het ons allebei gunt – dan kies ik voor een relatie waarin ik degene ben die vaak in the lead moet gaan. Hij is ontzettend lief, die broer van haar. Een en al hart op de goede plek. Een en al toewijding voor de mensen waar hij van houdt. Slim tot en met. Analytisch, belezen, geleerd, maar geen strottenbijter. Integendeel. Hij loopt niet over van de initiatieven, maar zal blij zijn met elk initiatief van mij. Hij zal nooit met zijn vuist op tafel slaan bij zijn ex en kinderen – niet echt. En al helemaal geen ultimatum stellen. Dus een relatie met haar broer wil zeggen dat ik zijn kinderen er nooit echt bij krijg. Hooguit om de boel te frustreren. Want ondanks alles houdt hij oprecht van die twee etterbakken en blijft hij hopen op betere tijden. Wat zijn jongste betreft ziet ze er nog wel een gat in op termijn. Als die wat ouder wordt en minder onder de knoet van moeders en zijn oudere broer zit, zou die nog wel eens naar zijn vader toe kunnen trekken omdat hij als twee druppels water op zijn vader lijkt. Die oudste is een kopie van zijn moeder. Een lost case.
Maar wat bedoelt ze precies met ik ‘in the lead’? Wil dat zeggen dat ik dan voor een zacht ei kies? Want vergeleken met waar ik vandaan kom zou dit wel heel erg doorslaan naar het andere uiterste. En of dat nou gaat werken?’
Anna Maria is 49, moeder van een dochter van zestien en ze woont in de Randstad. Na twintig jaar strandde haar huwelijk. Op deze plek deelt ze wekelijks haar ervaringen – ook nu het daten weer begonnen is.
Benieuwd naar hoe het begon? Lees het hier.