De wereld draait heus nog wel door!
Want deze laatste wens ging ondanks alles toch maar mooi in vervulling.
Het is een onvoorstelbaar verhaal van Martijn uit Waddinxveen. Martijn is pas 42, heeft uitgezaaide kanker en hoorde vorige week dat genezing uitgesloten is en dat hij nog maar enkele weken tot hooguit een paar maanden te leven heeft. Ga er maar aanstaan überhaupt. En dan helemaal in deze tijd. Maar Martijn ging niet meteen bij de pakken neerzitten. Hij had nog wel een wens, realiseerde hij zich. Want hij en zijn zoontje zijn gek op modelbouwen en daarom wilden ze zo graag nog een keer samen naar Madurodam. Alleen is het park, net als alle andere pretparken, nu gesloten.
Bij de Stichting Ambulancedienst, wist Martijn, staan vrijwilligers klaar om laatste wensen te vervullen. Dus waarom niet geprobeerd? Alles werd op alles gezet en zo wist de stichting het binnen een paar dagen te regelen dat Madurodam speciaal voor Martijn en zijn gezin openging. Alles werd voor hun bezoek in werking gezet: de treinen gingen rijden, de molens draaiden, de bruggen konden worden opgehaald. ‘Heel mooi’, volgens zijn vrouw Jolanda. ‘En heel bijzonder, zo’n leeg park helemaal voor ons.’
Bij de Stichting Ambulancewens zijn nieuwe aanvragen door de coronacrisis vrijwel stil komen te liggen. Toch kunnen heel veel wensen nog steeds worden vervuld zodat iemand op de valreep van zijn leven toch nog één keer iets leuks of bijzonders kan ondernemen of beleven met zijn dierbaren. Natuurlijk zijn de zaken ook bij deze stichting wat veranderd. Want waar normaal gesproken zes of zeven wensen per dag (!) worden vervuld, zijn veel vrijwilligers van de stichting nu werkzaam in de zorg en moet nu alles op alles worden gezet om toch nog dagelijks aan twee tot drie wensen te kunnen voldoen.
Voor Martijn en Jolanda en hun twee kinderen waren zowel Martijns naderende einde als de coronacrisis van de week voor heel even ietsje minder op de voorgrond. Het gezin kon nog één laatste keer samen iets ondernemen. Dat dat überhaupt mogelijk kan worden gemaakt, is mooi. Dat dat in deze bizarre tijd kan, maakt het extra bijzonder.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
