De nieuwe privacywet
Laten we het even hebben over de schijnh/veiligheid daarvan…
Weet je nog in 1999 toen de hele wereld zich voorbereidde op een ‘world wide shut down’ omdat de uitvinders van de computer waren vergeten dat het ooit 2000 zou worden en er een grote kans bestond dat tijdens de eeuwwisseling alle computersystemen op hol zouden staan of niet meer zouden werken?
Miljoenen werden er geïnvesteerd om de ‘millenniumbug’ te verhelpen. Gevoed door angst en onwetendheid liet iedere ondernemer, van klein tot groot toch maar even ‘een mannetje’ meekijken.
Tot op de dag van vandaag is niet bekend of de investering grote problemen voorkwam, of dat het allemaal een storm in een glas water was. Feit is dat er nergens grote digitale problemen optraden tijdens de eeuwwisseling. Ander feit is dat er veel bedrijven heel erg rijk werden aan die vermeende millenniumbug.
Ik kan niet anders dan aan dat laatste denken bij de nieuwe wet AVG (Algemene wet Verordening Gegevensbescherming) die op 25 mei van kracht is. Deze wet moet ervoor zorgen dat je persoonsgegevens niet meer zomaar overal worden opgeslagen en doorgestuurd. Mij lijkt dat allemaal een béétje mosterd na de maaltijd. Sinds ‘het’ internet heb ik al zoveel onbeschermd over het www gezworven, dat er geen WOA (weboverdragelijke aandoening) aan mij voorbij is gegaan. Virussen, phishing-mails en spam vervuilen al jaren m’n mailbox. Ik heb zo m’n wegen gevonden daarmee om te gaan en heb niet de illusie dat er ook maar één wet is die dat alles gaat tegenhouden. Want wat moet ik doen als ik erachter kom dat ik een ongewenste e-mail krijg? Google je op AVG (die wet dus) dan moet je je eerst door tig advertenties worstelen om een ‘objectief’ beeld te krijgen van wat die wet inhoudt. En dan nog lees ik alleen maar opgestoken vingers naar bedrijven en wat ze allemaal geregeld moeten hebben voor het eind van de maand. Er staat nergens beschreven wat voor veranderingen die wet voor mij brengt als vrolijke www-surfer. Het enige wat ik krijg, is een vloedgolf aan mails van instanties die zich moeten indekken en van mij vragen opnieuw de liefde aan hen te verklaren. Handelingen die me doorgaans te veel energie kosten om te verrichten, waardoor ik dus straks allerlei leuke berichten misloop.
Hoewel ik niet geneigd ben tot het denken in complottheorieën, zie ik toch een patroon ontstaan dat bij mij argwaan wekt
Bovendien dit hele circus heb ik zes jaar geleden ook al gehad. Toen kwam er ineens ‘het cookiebeleid’, waardoor ik tot op de dag van vandaag bij iedere site die ik wil bekijken eerst cookies moet accepteren. Ik klik, puur uit recalcitrantie, weleens op ‘nee’, maar eigenlijk heb ik geen idee of ik dan ook geen cookies krijg. De vraag ‘ga je akkoord met ons cookiebeleid’ is net zo retorisch als ‘hoe gaat het met je?’. ‘Goed’, ‘best’, ‘ja natuurlijk’… Wie doet er iets met m’n antwoord?! Doet het er eigenlijk iets toe? En wie controleert het?
Destijds -in 2012- hebben heel veel programmeurs en juristen vet geld verdiend aan de invoering van dat cookiebeleid, net zoals 12 jaar daarvoor aan de millenniumbug en zes jaar later aan de AVG-wet. Bedrijven en instanties, waar angst en onwetendheid regeert, hebben –net as bij de cookiewet- allemaal dure juristen ingehuurd om ervoor te zorgen dat ze AVG-bestendig zijn. Juristen zijn eigenlijk ook de enigen die echt lijken te snappen wat de wet inhoudt en waarvoor hij is bedoeld.
En hoewel ik niet geneigd ben tot het denken in complottheorieën, zie ik toch een patroon ontstaan dat bij mij argwaan wekt.
In de wetgeving wordt nu spastisch gedaan over het opslaan en doorsturen van (e-mail)adressen en telefoonnummers. Ik kom nog uit een tijd waarin je in iedere willekeurige telefooncel in Nederland kon opzoeken waar iemand woonde en wat z’n telefoonnummer was. Sterker nog, je kon anoniem een telefoonnummer bellen om adres en nummer van iemand te achterhalen. Misschien ben ik naïef, maar kan iemand me uitleggen: Wat is er veranderd?! Maar vooral ook: wat verandert deze wet? Als Google meer weet over mij dan mijn partner, als Facebook precies weet met welke advertenties ze me moeten verleiden, als ikzelf met talloze trackers laat zien waar ik ben en wat ik doe, wat kan er dan -in hemelsnaam- nog aan gegevens worden beschermd door de AVG?
Margreet Botter woont met man en zoon in het midden van Nederland. Ze is al een leven lang bezig zichzelf en de wereld een beetje beter te begrijpen en deelt de lessen die ze opdoet graag met anderen. Al was het, zo zegt ze zelf, ‘om soms te toetsen dat ik niet helemaal gek ben…’
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
