Franska.nl

De moeder van Melanie

 

Melanie vindt Moederdag de vervelendste dag van het jaar. Niet omdat haar moeder is overleden maar om een heel andere reden.

 

Al weken voel ik me onrustig, verdrietig en boos. Dat heeft alles te maken met moederdag en de nadruk die daar op wordt gelegd. Alsof moeders de liefste wezens van de wereld zijn. Nou, dat is niet zo. Niet voor mij.

 

Mijn moeder was heel jong toen ze mij kreeg. Min of meer per ongeluk werd ze zwanger van mijn vader, die tien jaar ouder is. Maar uit de verhalen begreep ik altijd dat ik uit liefde ben geboren. Hoewel ik enig kind ben miste ik het nooit dat ik geen broertje of zusje kreeg. We hadden het heel fijn met elkaar. We noemden onszelf vaak de drie musketiers. 

 

Ik was heel trots op mijn jonge moeder: een mooie vrouw met lang blond haar en een leuke uitstraling. Mijn vriendinnen waren altijd jaloers op mij omdat mijn moeder wel snapte wat voor kleding wij wilden dragen en dat we uit wilden gaan. Ik had daarom nooit veel problemen thuis. Maar op een gegeven moment veranderde dat. Mijn ouders kregen ruzie. 

 

In het begin had ik dat niet zo in de gaten. Mijn moeder deed altijd veel aan fitness en op een gegeven moment was ze bijna iedere dag in de sportschool te vinden. Ik vond dat niet zo gek, want ze wilde graag fit zijn en daar moet je wat voor doen. Maar op een avond hoorde ik mijn vader een rare opmerking maken toen mijn moeder de deur uit wilde om te gaan trainen.

 

Ik hoorde hem vragen of ze wel zeker wist dat ze naar de sportschool zou rijden. Dat vond ik maar gek. Waar moest ze anders naartoe? In de weken die volgenden maakten ze ook steeds vaker ruzie in mijn bijzijn. Dat vond ik echt verschrikkelijk. Wat was er gebeurd waardoor ze elkaar het licht in de ogen niet meer gunden? 

 

Uiteindelijk kwam ik erachter wat er aan de hand was. Mijn moeder had een affaire met een man die ze op de sportschool had leren kennen. Ze was zo verliefd dat ze binnen de kortste keren besloot om mijn vader en mij voor deze nieuwe liefde te verlaten. Mijn vader en ik waren er kapot van. 

 

Het leek mijn moeder beter als ik bij mijn vader bleef wonen omdat zij bij haar nieuwe vriend wilde intrekken. De zekerheid van de geborgenheid van ons gezin, de drie musketiers, maakte plaats voor onzekerheid en verlatingsangst. Want mijn moeder had in haar nieuwe leven maar weinig aandacht voor me. Ze gooide zich volledig op haar nieuwe relatie en daar was, om het netjes te zeggen, niet veel plaats voor mij. 

 

In de jaren die volgden heeft mijn vader enorm zijn best gedaan om het gemis van mijn moeder goed te maken. Hij cijferde zichzelf helemaal weg en pas toen ik met mijn vriend ging samenwonen stond hij weer open voor een nieuwe relatie. Allemaal om de pijn van het vertrek van mijn moeder te verzachten. 

 

Met mijn moeder heb ik nog maar weinig contact. Ze heeft het vooral druk met zichzelf. Haar nieuwe vriend had niet zoveel zin in een stiefdochter. Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad, ik ben er zelfs voor in therapie geweest want ik voelde me zo aan de kant geschoven.

 

Inmiddels heb ik het wel een plekje kunnen geven. Maar als Moederdag weer in beeld komt wil ik me daar het liefst voor afsluiten. Ik had de liefste moeder van de wereld, maar die bestaat niet meer want zij is geen moeder meer voor mij. Een gemis dat ze de rest van haar leven niet meer goed kan maken.’

 

Door: Melanie