De keuze van Charlotte
De zestienjarige dochter van Sharon wil voortaan veganistisch eten. Sharon doet haar best om deze keuze te begrijpen, maar haar man denkt daar heel anders over…
‘Als ik aan tafel zit om een boodschappenlijstje te maken bekruipt me een verdrietig gevoel. Gisteravond zat ik voor de zoveelste keer met ruzie aan tafel. Charlotte, onze dochter van zestien wil geen vlees meer eten. Het liefst wil ze helemaal veganistisch gaan leven. Daar heb ik de afgelopen weken veel met haar over gepraat. Ik dacht eerst dat het een puberale bevlieging zou zijn, maar ze heeft zich er echt in verdiept.
Het begon een paar maanden geleden toen ze zei dat ze graag minder vlees wilde eten. Ze vond het niet alleen zielig voor de dieren maar ze had het er ook op school veel over gehad. Over de schade voor het milieu en grote zorg voor enge ziektes.
Inmiddels weet ze er zoveel van dat ze heel goed kan uitleggen waarom ze nu nog een stapje verder wil gaan en veganist wil zijn. Dat is natuurlijk best ingewikkeld want dat betekent ook een heel ander manier van leven. Geen leren gympen meer en ook een ander dekbed. Want onder die dode vogels wil ze niet meer liggen, zei ze.
Hoewel ik haar keuze best lastig vind heb ik er ook begrip voor. Ze weet waar ze over praat en als je met haar in discussie gaat heeft ze heel goede argumenten waarom ze tot haar beslissing is gekomen. De afgelopen weken ben ik ook meer gaan lezen over de bio- industrie en de belasting die die voor het milieu met zich meebrengt. En als ik eerlijk ben merk ik aan mezelf dat ik er ook wel anders over begin te denken.
Nu is het zeker niet zo dat ik net zoals Charlotte als veganist door het leven wil. Dat zou ook hypocriet zijn als ik wel graag op mooie leren schoenen loop, of niet zonder mijn fijne donzen dekbed wil. Maar als we thuis in plaats van iedere dag vlees ook een paar dagen iets anders eten komen we elkaar toch al tegemoet?
Mijn man denkt er helaas heel anders over. Hij vindt het allemaal onzin en ergert zich groen en geel aan de nieuwe manier van leven van Charlotte. Hij noemt het een idiote hype en luistert met opgetrokken wenkbrauwen als ze ons voor de zoveelste keer uitlegt waarom we geen vlees meer moeten eten. Of waarom we geen eieren moeten bakken of dat ze een ander dekbed wil. En als hij zegt dat hij helemaal niet van plan is om zijn manier van eten, laat staan van leven, aan te passen is er binnen de kortste keren laaiende ruzie.
De afgelopen weken hebben we niet een keer aan tafel gezeten zonder verhitte discussies of een schreeuwende dochter die boos wegloopt. Het geeft mij het gevoel dat ik op eieren moet lopen. Ik vind ook dat we best iets kunnen aanpassen in onze manier van eten. Daar wil ik Charlotte best in tegemoet komen. Maar als ik dan iedere dag gedoe met mijn man heb, daar zit ik ook niet op te wachten…’
Sharons naam is vanwege privacy gefingeerd.
Haar echte naam is bekend bij de redactie.
