Franska.nl

De gemiddelde vreemdganger kiest uiteindelijk voor de veilige thuishaven

 

Als het grootste avontuur er wel af is en het ingewikkeld wordt.

 

 

Daar kwam ook een kennis van mij achter. Hij hield te veel van haar. En daarom besloot de meneer – na drie maanden vlammende seks – een punt achter de affaire te zetten. Wat een kulsmoes: ‘Hij hield te veel van haar en daarom liet hij d’r los.’ Hou toch op, man.

 

“Begin er niet aan,” waarschuwde ik de kennis die tot over haar oren verliefd werd op een getrouwde man. “Want je komt, na de fijne gesprekken en de liters wijn, geheid op de koffie. Over een tijdje. Wanneer de eerste spanning eraf is en hij weer met beide benen op de grond staat. Omdat zijn echtgenote, waarmee hij al twintig jaar getrouwd is, argwaan begint te krijgen. En omdat hij zich realiseert dat hij – in geval van echtscheiding – beslist te maken gaat krijgen met een enorme bak ellende.

 

De prachtige secretaresse
Waaronder de drie pubers die zouden walgen van hun vader, zijn vrouw die hem absoluut financieel tot op het bot zou uitkleden, hun prachtige villa, de goedlopende zaak. Kortom: paniek en de vraag of het hem dat allemaal wel waard was. In ruil voor de secretaresse van een klant met haar prachtige figuur. Maar die in een heel eenvoudig driekamerappartement woont met spullen van de kringloop.

 

Ongekende passie
En natuurlijk is er niets mis met een tweedehands, doorgezakte bank als daar een popje op zit die jou met ongekende passie in vuur en vlam zet. Keer op keer, want allemachtig, wat een libido. Dan is het thuis beslist armoe met een wekelijkse of maandelijkse wip.

 

Armoe?
Maar! Is de moeder van zijn opgroeiende zoons, zijn altijd luisterend oor, de stand-in op de zaak, de mantelzorger voor zijn ouders, en met haar altijd verzorgde uiterlijk eigenlijk wel armoe? Nee.

 

Smoesjes
Dat is rijkdom. En dat besefte hij zich nadat de minnares voorzichtig begon te fantaseren over een toekomst, samen met hem. En dat kwam plots wel heel dichtbij. Dus deed hij voorzichtig een stapje terug. Want om prompt de deur dicht te slaan, dat zou wel heel bot zijn. Hij reageerde dus niet meteen meer op prikkelende appjes, want druk, druk, druk. Hij zei een date af, want moeder ziek. Een onverwachte zakentrip naar het buitenland; ook een gegronde reden. Hij kwam heus nog weleens binnenwippen hoor, maar de frequentie nam duidelijk af.

 

Het kortste eind
En daar zat ze, huilend op de bank, toen ik zei dat dit het begin van het einde was. Ze wilde er eigenlijk nog niet aan, maar gaf schoorvoetend toe dat ze inderdaad weleens aan het kortste eind zou trekken.

 

Dat moment liet niet lang meer op zich wachten. Hij kwam langs met een bos rozen en wat krokodillentranen om te zeggen dat hij haar los zou laten. Omdat hij te veel van haar hield. En haar niet wilde belasten met de ellende die ook zij over zich heen zou krijgen wanneer hij zou gaan scheiden. Hij gunde haar een onbeschreven boek. Een rimpelloze toekomst. En dat was dat. “Nooit meer een getrouwde man,” appte ze me verbitterd. “Kom d’r an,” appte ik terug.