Franska.nl

De charmante inbreker is een uitstervende soort

Oude vrouwtjes deden ze niet en een kettinkje met een medaillon pikken vonden ze zielig.

 

Charmante schurken bestaan, getuige de vijfendertigjarige inbreker Johnny uit Den Haag.

 

Overdag had Johnny gewoon een baan en hij was ook getrouwd. Hij had een kind zelfs.

 

Maar de pech wilde dat Johnny gokverslaafd was en het was vooral vanwege het bekostigen van die hobby dat Johnny nu en dan een inbraakje deed. Zijn toppertje pleegde hij bij een beachclub waar hij de kluis wist open te breken met een paar duizend euro erin.

 

Toch jammer dat hij gesnapt werd en tweeëneenhalve maand moest brommen. En dat terwijl hij toen net op vrije voeten was na zijn laatste veroordeling die hij afrondde in de Inrichting Stelselmatige Daders, een speciaal traject voor volwassenen die eerst een poosje moeten brommen en daarna naar een kliniek gaan om geholpen te worden met psychiatrische of verslavingsproblemen.

 

Maar deze soort van inbreker staat op uitsterven en mannen als Johnny zijn steeds meer een uitzondering op de rechtbankrol. Sowieso lost de politie slechts zo’n tien procent van de inbraken op, maar dat is een cijfer dat nagenoeg onveranderd is gebleven. Wat wel is veranderd, is het aantal woninginbraken. Dat blijft dalen. Ondanks het feit dat het aantal inbraken wel weer wat toeneemt nu de coronapandemie voorbij is en mensen weer vaker van huis zijn. Om even een voorbeeld te noemen: In maart 2019 (voor corona dus) waren er in Den Haag 332 inbraken. Dit jaar in dezelfde maand 182. En de meest recente cijfers: in april 2019 138 versus 57 dit jaar.

 

Hoe dat komt? Volgens Rico van 54, in zijn soort minstens zo sympathiek als Johnny, moet je tegenwoordig behoorlijk ‘profie’ zijn om als inbreker nog te scoren. Hij heeft het inbreken dan ook aan de wilgen gehangen. Al was dat vroeger toen hij jong was wel anders. Omdat hij opgroeide in de Haagse Schilderswijk schopte hij het ver als jongen van de straat. Meestal ging hij met drie andere vrienden op boevenpad – twee voor de uitkijk, twee voor de daadwerkelijke kraak – met als enig wapen een kort breekijzer én een scanner waarmee hij de politie kon afluisteren zodat hij precies wist wanneer die eraan kwam.

 

Tegenwoordig zou hij daarmee nog geen deuk in pakje boter slaan, denkt hij. De sloten zijn vergeleken met vroeger enorm verbeterd en dan zijn er ook nog de inbraakalarmen.

 

Op de vraag wat hij zoal wist binnen te harken in zijn hoogtijdagen staat Swarovski-kristal tamelijk hoog op de lijst. Dat verzamelden mensen namelijk en vooral de jaarstukken leverden geld op, tot wel honderden guldens. En natuurlijk juwelen, die ook. Of radio’s.

 

Daarvoor had Rico zat afnemers in verschillende cafés zitten. ‘Maar als ik in een huis ergens zo’n kettinkje zag met een medaillon eraan, je weet wel met een fotootje erin, dan liet ik dat altijd liggen.’ Want daar zijn mensen vaak erg aan gehecht en dat af te pakken vond hij zielig. Net zoals oude vrouwtjes. Die liet hij uit principe links liggen – ‘respectloos!’

 

We zouden ze toch bijna gaan missen?

 

Bron: AD