Franska.nl

De afspraak met mijn huisarts werd op het laatste moment afgebeld

Deze was nieuw voor me!

 

Dat de gezondheidszorg anno nu overbelast is, is niets nieuws. En dat de vergrijzing daar niet bij helpt, idem dito. Want mensen op leeftijd hebben nu eenmaal meer kwaaltjes en chronische mankementen en dus ook meer behoefte aan zorg. Op die overbelasting heeft de zorg iets gevonden: wij patiënten kunnen via videobellen, apps en andere digitale middelen consulten inplannen, medicatie volgen en ophalen en bepaalde diagnoses stellen. Het idee daarachter is dat het de zorg toegankelijker maakt en dat het tekort aan verpleegkundigen, artsen en verzorgenden daardoor iets minder gaat knijpen omdat die nu sneller en efficiënter kunnen werken.

 

Maar deze was nieuw voor me!

Afgelopen maandag had ik dus een afspraak met de huisarts. Hoewel het dan langer duurt voordat er plek is op het spreekuur, toch online gemaakt. Omdat het al ruim een week geleden was toen ik die maakte, was ik dan ook niet blij toen de praktijkassistente me maandag belde met de mededeling dat de afspraak niet door kon gaan. De dokter, zo liet ze me weten, had namelijk een thuiswerkdagje.

 

Really?

Gelukkig wist ze het goed te maken met me. Ze zou even met hem overleggen over wat er voorgeschreven kon worden en me dan direct even terugbellen. En als de dokter het nodig vond, zou hij zelf even met me bellen. Maar toen ik om half vier die middag nog maar eens zelf belde omdat ik niets meer had vernomen, kreeg ik een bandje met de boodschap dat de assistentes weer bereikbaar zouden zijn vanaf de volgende werkdag en dat ik 112 moest bellen in het geval van een levensbedreigende situatie.

 

Op dinsdag ondernam ik een hernieuwde poging en werd me, met heel veel excuses voor het niet terugbellen, wederom beloofd dat er nu écht met de dokter – die er nog steeds niet was – overlegd zou gaan worden en dat ik hand-op-het-hart voor twaalf uur écht iets zou horen. Om drie uur, toen ik serieus overwoog om naar de praktijk te fietsen en daar stennis te gaan lopen schoppen, ging mijn mobiel. Inmiddels was er een invaller voor mijn thuiswerkende huisdokter geregeld die zich verontschuldigde voor de gang van zaken en heel voortvarend vragen begon te stellen.

 

Haar conclusie? De dosis Nurofen die ik al een poosje slik, voorlopig even opvoeren en desnoods aanvullen met paracetamol tegen de pijn. Want de klachten waarmee ik tob? Die horen helaas een beetje bij mijn leeftijd en eerlijk gezegd is daar niet veel aan te doen.

 

Die kwam binnen.

Hoe zat het nou ook alweer met de vergrijzing en de toch al overbelaste zorg? Als we de dokter nou ook gaan lastigvallen met kwaaltjes waar toch geen kruid tegen gewassen is, schiet het natuurlijk helemaal niet meer op.