De 8½ beste Italiaanse films (volgens May dan)
Ja, heb je meteen een leuke intertekstuele verwijzing te pakken want 8½ (zeg: otto e mezza) is een film van Fellini…
Maar dat was een klein grapje, want ik wil juist een beetje van Ladri di Biciclette, La Dolce Vita en het verzameld werk van Fellini. Niet omdat ze niet briljant zijn, maar omdat je ze vast wel kent.
1. La Finestra di Fronte
Een vrouw die te vroeg is getrouwd en droomt van een carrière als banketbakster in plaats van te werken in de veehouderij wordt verliefd op een man die in hetzelfde appartementencomplex als zij in Rome woont. Je moet het zien. Het is klein en echt en beeldschoon.
2. La Stanza del Figlio
Met zoveel hardophuilmomenten. Het gaat over een gelukkig gezin waarvan de zoon heel onverwacht overlijdt bij een verkeersongeluk. Zijn dood verscheurt het gezin omdat iedereen op een andere manier vorm geeft aan hun verdriet. Tot ze een brief ontvangen van een vakantievriendinnetje dat de zoon blijkbaar heeft gehad. Omdat ze het meisje niet durven te zeggen dat hij er niet meer is, nodigen ze haar uit. Haar bezoek verandert hun verdriet en brengt het gezin weer een beetje bij elkaar. Het is zo rauw maar zó mooi.
3. La Meglio Gioventù
Ik heb hier al vaker over geschreven. Dit is een familiedrama tegen de achtergrond van het Italië van de jaren ’70, ’80 en ’90. Ik weet nog steeds niet van wie ik meer houd, van Matteo, Nicola, Mirella of Giorgia. Je moet er wel even de tijd voor nemen want hij duurt zes uur, of kijk ‘m in twee etappes. Wij hebben hem zes keer gezien en elke keer huilen we harder.
4. L’Ultimo Bacio
Gewoon een heerlijke, actuele Italiaanse film over de jeugd. Onze lievelingszin is ‘Per che cazzo tu mi prendi?’, vrij vertaald: voor welke klootzak zie je me aan?, maar dan uitgesproken door een heerlijk temperamentvol meisje. Huilen en lachen en veel knappe mensen en feestjes.
5. Non ti Muovere
Ik heb nooit een film gezien met Penélope Cruz die niet goed was, maar deze heeft me dagen in de ban gehouden. Pénelope speelt de rol van Italia, de minnares van dr. Timoteo. Zij en zijn vrouw waren tegelijk zwanger en uiteindelijk pleegde Italia abortus. Dr. Timoteo overdenkt zijn leven als zijn dochter Angela in coma ligt. Aan het einde van de film komt zijn dochter bij.
6. La Grande Bellezza
Die ken je natuurlijk al, maar hij is van zo’n zeldzame schoonheid en briljantie dat hij in dit lijstje moet staan.
7. Death in Venice
Ook een film waar je even de tijd voor moet nemen want trager wordt het niet. Maar mooier en poëtischer ook niet. Mijn lievelingsfilm op een zondagmiddag als de open haard knispert en je de weekendkranten uit hebt. Het is de verfilming van Luchino Visconit van het boek van Thomas Mann waarbij het hoofdpersonnage in de ban raakt van de schoonheid van een Poolse jongeling. Maar zo mooi, zo chic, zo ingetogen.
8. Caro Diario
Hierdoor zijn wij verliefd geworden op de wijk Garbatella. Deze film is alleen al meesterlijk door de rit op de Vespa door een verlaten Rome (gedraaid tijdens Ferragosto op 15 augustus, waarop de stad zo goed als verlaten is), waar je ‘I’m your man’ van Leonard Cohen onder hoort. Gek, briljant. Nanni Moretti op zijn allerbest. Moretti heeft trouwens een bioscoopje in Rome waar niet-nagesynchroniseerde arthousefilms worden gedraaid. Omdat in Italië bijna alles wordt nagesynchroniseerd, worden sommige films niet in de grote bioscopen getoond omdat het te duur is alles opnieuw in te laten spreken. Moretti vindt het belangrijk dat de Romeinen kennis kunnen nemen van kleinere films en documentaires en die worden dan ondertiteld, wat ik veel fijner vind, want anders hoor je steeds dezelfde stemmen bij al je films.
8½. Pane e Tulipani
Een moeder gaat met haar gezin op reis, maar als iemand doorheeft dat zij niet mee is gegaan in de bus tijdens de plasstop, besluit ze ook even echt haar eigen weg te gaan en reist ze alleen naar Venetië en daar begint haar avontuur.
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Door: May-Britt Mobach
