deel 35
Charlotte & Tom
Charlotte en Tom zijn allebei nog niet zo lang gescheiden en via internet op zoek naar een nieuwe liefde…
Lieve Tom,
Allereerst over het samen eten: binnenkort heel graag, maar nu liever niet, want ik ben echt geen cent waard en zie er verschrikkelijk uit (snee zit trouwens godzijdank op achterhoofd, daar ben ik dus op gevallen, maar dat wist je waarschijnlijk al!)
En tja, Ruud, had ik je dat niet verteld? Zal wel niet. Hij ‘overkwam’ me vlak voor mijn ongeluk, een paar dagen leuk mee gemaild, ook op de ouderwetse correspondentiemanier, weloverwogen verhalen, niet al te heftig, vooral heel beschaafd, misschien wel zoals het hoort. Het was in ieder geval een verademing na de gevaarlijke seksgek. Hij lijkt me een leuke, vooral heel ‘normale’ man, verder werkelijk geen idee, maar wel de moeite waard om een keer mee te gaan eten.
‘De rest van de zomer voelde ik me een lekker wijf’
Als ik dan toch helemaal eerlijk ben, dan heb ik ook nog Willem, geen internetdate trouwens, ik heb hem van de zomer gewoon in de kroeg ontmoet: stuk jonger dan ik, hip, lang haar, intellectueel en supersomber, maar die valt in de categorie minnaars… (heb ik er maar één van) en daar ga ik zeker geen relatie mee krijgen, maar zo af en toe hebben we het erg gezellig samen.
De ontmoeting met hem had iets magisch, het was absoluut een keerpunt voor me. Ik was die avond uit eten geweest met een vriendin, die vroeg naar huis moest, en ging in mijn eentje nog even naar het café, om te kijken of er bekenden waren. Terwijl ik stond te kletsen, had ik plotseling oogcontact. Eigenlijk was hij totaal mijn type niet, maar we raakten in gesprek en voor de verandering ging het écht ergens over.
Geen moment dacht ik echter dat de avond een vervolg zou krijgen. We praatten en praatten. Tot hij ineens zei: ‘Ik denk dat wij nu samen een gezin gaan stichten en jouw Hendrikje lijkt me een goed begin.’ ‘Tuurlijk’, antwoordde ik, ‘maar we gaan eerst zoenen in het Vondelpark, anders gaat het te snel. Onderweg waarschuwde hij me dat we niet met elkaar naar bed zouden gaan. ‘Tuurlijk niet’, zei ik. In het park veranderden we, heel gek, van gedachten en fietsten naar zijn huis. Het was geweldig. We vrijden, zoenden, vielen in slaap, vrijden, sliepen, rookten een sigaret in elkaars armen, zoenden, stonden toen het weer ochtend werd bloot op het balkon. Het gesprek beperkte zich tot bedenken wat we de volgende keer zouden doen. Om half twaalf ’s ochtends moest ik naar huis, mijn plicht als moeder vervullen. Ik fietste naar huis en vroeg me af of iedereen het aan me kon zien. Het heeft me enorm geholpen om weer vertrouwen in mezelf te krijgen. De rest van de zomer voelde ik me een ‘lekker wijf’, ik heb zelfs een compleet andere garderobe aangeschaft en ben dus voor het eerst in jaren weer naar het Nederlandse strand geweest, zonder me voor mezelf te schamen. Tot zover Willem, weet je dat ook weer.
Ik voel me vandaag een stuk beter en ook opgeruimder. Joost schuift een beetje verder weg, ik begin, geloof ik, in te zien wat er nu eigenlijk aan de hand is. Ik realiseer me ook dat hij onbewust de nodige onrust en chaos in hemzelf op mij geprojecteerd heeft. Hij herkende het in mij en dat was verontrustend, dus moest er afstand komen, maar toch niet helemaal. En nu heeft hij een ander, hij wil dus toch niet alleen zijn. Ik vind alleen zijn ook niet prettig, maar ik kan me met Hendrikje geen elkaar afwisselende scharrels veroorloven, want het moet hier natuurlijk geen komen en gaan van mannen worden. Bovendien doe ik dat soort dingen nooit half. Nou ja, genoeg hierover, ik ga weer even rusten…
XC
Lees hier de vorige aflevering
