deel 162
Charlotte & Tom
Charlotte en Tom zijn allebei nog niet zo lang gescheiden en via internet op zoek naar een nieuwe liefde…
Van: Charlotte
Aan: Tom
Onderwerp: Woensdag
Even schrijven voor ik zo naar mijn psych ga. Rare dag altijd, woensdag, met die therapie en dan ’s middags met Hendrikje naar gym en zwemmen, de meest ingevulde dag van de week. Godzijdank voel ik me vandaag weer wat beter en heb ik goed geslapen. Geen idee wat ik gisteren had, maar het was mis vanaf het moment dat ik mijn ogen opendeed. Omdat ik maandag niet op het strand geweest was om te wandelen, besloot ik dat gisteren te doen en op de een of andere manier crashte ik daar volkomen, ik kon alleen maar huilen, heel irritant, ik begreep mezelf niet en raakte best een beetje in paniek. Maar goed, het was me al voorspeld: niet raar opkijken als er af en toe een terugval is en dat was dus typisch het geval.
Als het werken op het strand doorgaat, zou het weleens een keerpunt kunnen worden in mijn leven. Van het freelancen ben ik nooit echt gelukkig geworden en ik zal blij zijn als ik het achter me kan laten, dus het zou bij die strandtent langer kunnen gaan duren dan je denkt, vooral omdat werken in de horeca me altijd iets geleken heeft. Maar goed, vooralsnog is het even afwachten. Het schrijven zal altijd blijven trekken, maar niet op de manier waarop ik dat tot nu toe in mijn werk gedaan heb. In Zandvoort waren ze gisteren druk bezig met het weer opbouwen van de paviljoens en daar werd ik helemaal vrolijk van: ‘yes, het gaat weer beginnen!’ Leven op het strand en met een beetje mazzel hoor ik daar straks bij en dan niet slechts als badgast. Maar goed, als het allemaal niet doorgaat, moet ik weer iets anders bedenken, geen idee wat ik dan moet. Als het wel doorgaat, ga ik proberen om tijdens de zomervakantie mijn tenten er met Hendrikje en de au pair op te slaan, ik ken genoeg mensen in Bloemendaal en vind dan vast wel iets tijdelijks.
Voor een feestje ben ik nu nog niet in de stemming, maar dat komt wel weer. In juni geef ik altijd een grote borrel als Hendrikje jarig is en in oktober word ik veertig, dus… En dan zul je ze allemaal zien, alle mensen die mijn mails bevolken, mijn prachtige vriendinnen en natuurlijk ook Paul, Michiel en misschien zelfs Joost (beloof me dat je hem niet op z’n bek zult slaan), het zal wel een fijne bende worden, maar het is altijd erg gezellig. Enne, mijn moeder is niet net als haar dochter, tenminste niet zoals deze dochter. Ik ben meer mijn vader, maar dan zonder snor…
Goed, ik ga lekker drie kwartier navelstaren. Vandaag ga ik het over Joost hebben, want die zit me weer in hoge mate dwars, waarom bestaan hier geen pillen voor? Ik kom geen stap verder, zolang hij nog doorettert. Net een prachtig en aangrijpend boek gelezen, ‘Een schitterend gebrek’ van Arthur Japin, misschien komt het daar wel door, er kwam heel veel ‘voorbeschikking’ in voor, prachtige uitspraken etc. Weet je, ik voel me een beetje als ik gedropt ben, zonder kaart of kompas om een nieuwe koers uit te kunnen stippelen.
Jammer wel dat ik nu niets over Paula te weten kom, kun je misschien een tipje van de sluier oplichten?
XC
Lees hier de vorige aflevering
