Dat had ik willen bedenken!
Een tijdje geleden deelde ik met jullie mijn overweging om een lijntje op mijn ogen te laten zetten.
Ik was bang voor helse pijn, ontstoken ogen, weet ik wat. Mede dankzij al jullie reacties (dank!) heb ik besloten het gewoon te doen.
Gisteren was het zover. Mijn eerste afspraak voor een permanent lijntje op mijn oog. Ik was niet helemaal op mijn gemak, want naalden, ook als ze heel klein zijn en je ze ‘naaldjes’ noemt, vind ik gewoon doodeng. Tja, wie mooi wil zijn, moet niet alleen pijn lijden, maar ook zichzelf over angst heen zetten.
De schoonheidsspecialiste is heel lief. ‘Er zijn meer mensen bang hoor!’
‘Vooral voor de pijn’, voegt ze er nog glimlachend aan toe. O ja, de pijn. Het klinkt misschien een beetje mieterig, maar ook daar ben ik bang voor. Ik kan namelijk niet goed tegen pijn. Zodra ik weet dat iets pijn gaat doen, ren ik liever drie rondjes in mijn nakie om een voetbalveld.
De schoonheidsspecialiste onderbreekt mijn gedachten: ‘Wat voor lijntje wil je hebben, wat doe je zelf altijd?’ Ik schiet in de lach: ‘Nou, de lijntjes die ík zet wil ik in elk geval níét op mijn ogen, daarom ben ik hier!’ De schoonheidsspecialiste grinnikt mee en stelt voor gewoon eens wat op mijn ogen te tekenen. Na wat tekenwerk kijk ik in de spiegel.. Wow! Ik heb ogen! ‘Ja, zo wil ik het’, zeg ik beslist.
Dan het grote moment, de naald gaat erin
Onbewust heb ik me schrapgezet. Nu gaat het pijn doen. Nu gaat het pijn doe… Nu doet het helemaal geen pijn. Verbaasd vraag ik: ‘Is dit het?’ De schoonheidsspecialiste humt ter bevestiging. Hier heb ik me dus druk over gemaakt.
Bij de tweede keer heen en weer gaat het inderdaad een beetje pijn doen. Een onprettig gevoel. Maar echt niet de helse, brandende pijn waar ik me mentaal op had voorbereid. Na ongeveer veertig minuten is het klaar. Ik krijg instructies over de nabehandeling. Mijn lijntje mag namelijk niet nat worden.
‘Kijk uit met douchen’, zegt de schoonheidsspecialiste quasi streng. Met een glimlach in haar stem vervolgt ze: ‘Laatst had een klant een inventieve oplossing bedacht, zij ging gewoon douchen met een duikbril op.’ Een duikbril?! Die had ik willen bedenken.
Dat niet nat worden is in de Nederlandse herfst een uitdaging
Douchen kun je nog reguleren. Met de douchekop op schouderhoogte is er niks aan de hand. Boodschappen doen in de zeikregen is daarentegen weer een ander verhaal. Misschien moet ik toch maar op zoek naar die duikbril…
