Op de bonnefooi door Amsterdam Noord
Terwijl Marja met haar vriend Hains door Amsterdam Noord zwerft op zoek naar de pont naar het KNSM-eiland, staat ze ineens in het decor van haar favoriete tv-serie.
We lijken wel gek met dit weer. Eigenlijk wil ik Hains alleen maar het lieflijke oude dijkhuisje bij het Noordhollandsch Kanaal in Amsterdam Noord laten zien, uit 1878, waar mijn nichtjes Jane en Julia vanuit de Jordaan naartoe verhuisd zijn. We zijn nu toch al op Amsterdam CS. Met de pont ben je in twee minuten aan de overkant en dan is het nog maar even lopen naar de Buiksloterweg.
Maar terug op het Centraal Station besluiten we out of the blue Amsterdam Noord verder te verkennen. We nemen de pont naar het IJplein en willen daarvandaan langs het water lopen naar de meest oostelijke pont, vanuit Noord naar het KNSM-eiland. Bij de Noordwal lukt dat nog, -een boulevard langs een ruim opgezette buurt met veel groen en bankjes aan het water, en vooral bewoond door mensen die hun hond uitlaten. Maar het Motorkanaal dwingt ons linksaf, Amsterdam Noord in over de Motorwal.
Halverwege de Motorwal gebeurt het. Een echte misdadiger die ons tegemoet loopt. We zien het meteen, daar hebben we geen lombroso voor nodig. We wijken onwillekeurig uit om niet zomaar in elkaar geramd te worden. Als hij ons passeert, knijp ik Hains in zijn hand en kijk voor de zekerheid naar links. Je weet maar nooit.
Niet uit te leggen, maar ik word hier heel gelukkig van
En dan: ik geloof mijn ogen niet. ‘Dunya en Desie!’ roep ik opgewonden. Daar zie ik ineens de straat waar Dunya en Desie wonen, de puberende heldinnen uit mijn favoriete jeugdserie (jawel) Dunya en Desie! Ik ren de straat in en begin uitgebreid te fotograferen. Mijn dag kan niet meer stuk. Niet uit te leggen, maar ik word hier heel gelukkig van.
Het valt niet mee daarna de pont naar het KNSM-eiland te vinden. We weten welke kant we ongeveer op moeten, maar lopen overal vast. En het wordt steeds guurder en kouder. We passeren van alles: een sexclub op een industrieterrein (waarom belanden we toch altijd op een industrieterrein?), een Poolse supermarkt om even op te warmen, een geinig oud industrieel pand met gemetselde schoorstenen, een troosteloze achterbuurt die ons aan België doet denken en het einde van de wereld (de Aambeeldstraat met een hek dwars over de weg). Maar dan eindelijk toch (na alweer een industrieterrein) de steiger van het Zamenhofveer.
Op het KNSM-eiland in Café De Zuid nog even bijkomen met bier en bitterballen. Uitzicht op het IJ en de Jan Schaefferbrug. Daar nog even gegoogeld op de Ketelmakerij, de straat van Dunya en Desie. Ontwerp van niemand minder dan Rem Koolhaas. Dat Dunya en Desie in een echte Koolhaas wonen! Ik kan het niet geloven.
Marja van Hout houdt van het onverwachte en gaat het liefst zo onvoorbereid mogelijk op pad. Alleen of samen, vaak met vriend Hains, beleeft ze avonturen. Kleinschalig, maar toch.
