Hij is 81, zij bijna 80. Voor de vierde keer in hun leven delen ze samen het scherm. En het bed. Robert Redford en Jane Fonda. Als twintigers speelden ze een pasgetrouwd stel in ‘Barefoot in the Park’, ruim vijftig jaar later vinden ze elkaar als weduwe en weduwnaar in ‘Our Souls at Night’. Gistermiddag keek ik deze nieuwe Netflix-film met een kop thee op de bank, voor de gelegenheid stak ik er zelfs kaarsjes bij aan. Ik weet het, wat een rotbaan heb ik toch ;-)
Of hij zin heeft om af en toe bij haar te komen slapen, vraagt weduwe Addie aan de met stomheid geslagen Louis, als hij zijn buurvrouw wat aarzelend heeft binnengelaten. Sinds de dood van haar man een paar jaar eerder vindt ze de nachten alleen zo lastig. Heeft hij dat niet dan?
Wat een briljant plan dit, ik neem me meteen voor om dat later (of voortaan?) ook zo aan te pakken…
Decennia lang hebben Addie en Louis bij elkaar in de straat gewoond, maar kennen doen ze elkaar nauwelijks. Toch gaat hij op haar voorstel in. Ongelooflijk ongemakkelijk is het de eerste keer, je zit met kromme tenen te kijken naar hoe ze naast elkaar gaan liggen en niks te melden hebben. Waarom ik? vraagt Louis. Nou, zegt Addie schalks (mooi bijpassend woord voor die generatie), je bent knapper dan Jerry Henderson. Om er serieus aan toe te voegen: ‘Je leek me altijd een goede man’.
Precies op dat moment vraag ik me af of Robert Redford een toupetje heeft, dat zal toch niet…
Wat volgt is absoluut niet spannend, maar de chemie tussen de twee is dat wél. Natuurlijk groeien ze naar elkaar toe en wordt het toch liefde. Er wordt over ze geroddeld in het dorp, ze delen hun spijt over dingen die ze niet goed gedaan hebben in het leven, hebben het over groot en klein verdriet, en nemen samen de hobbels die ze in hun prille relatie tegenkomen.
Onder meer in de persoon van een eenzaam 7-jarig jongetje.
Ontroerd raak ik als ze met het kind gaan kamperen, op de klanken van ‘Highway Man’ van mijn countryliefdes Johnny Cash, Willie Nelson, Waylon Jennings en Kris Kristofferson… Op dat moment word ik een weekdier dat een zakdoek nodig heeft. Vanwege de kwetsbaarheid van die oudjes. En vanwege het weerbarstige leven. Ofzo.
Wat kan het schelen dat ‘Our Souls at Night’ van een grote voortkabbelende kalmte is, want wat zijn die twee goed! En wat is Jane Fonda nog beeldschoon en in shape, allemachtig. Robert Redford heeft meer vouwen in zijn gezicht dan je kunt tellen en zijn motoriek is zichtbaar stram, maar ik wil nog steeds met hem trouwen…
Kijken dus!
