De vaste telefoon wordt met uitsterven bedreigd
En dat is net zo logisch als jammer.
Ik schrik als ik de naam van mijn zwager in mijn scherm zie oplichten, want die belt me normaal alleen maar voor mijn verjaardag. Gelukkig was het een ‘per ongelukje’, maar nu we elkaar toch aan de lijn hebben: ‘Hoe gaat het ermee?’ En voordat we het weten is het een half uur verder. Gek eigenlijk, denk ik later, dat je elkaar nooit meer spreekt in deze tijd.
Even later valt het kwartje. Vroeger, in de tijd van de vaste telefoon, begon je het gesprek met wie er toevallig opnam. Dat kon je vader of je moeder zijn, je vriendin of haar vriend, je opa of zijn hulp, je zoon of je kleindochter, je zus of haar man. Toegegeven dat dat even vaak leuk als lastig was, sprak je zo wel nog eens iemand en was een écht gesprek de eerste optie om in contact met de wereld te blijven. Maar de vaste telefoon wordt met uitsterven bedreigd en de persoonlijke gesprekken worden schaarser.
Vooropgesteld dat ik zeer gehecht ben aan:
- Altijd en overal kunnen bellen
- Altijd en overal bereikbaar zijn
- Appen
- Internetten
- Muziek luisteren
- Navigeren
- Mailen
- Telebankieren
- Online shoppen
- Facebook en Instagram
- Mijn stappenteller
- De weerapp
- Sonos
- De makkelijk-betaald-parkeren-app
- Crisp
- Online kranten lezen
- Thuisbezorgd
- Uber en Uber Eats en niet te vergeten
- De altijd bij de hand ov-reisplanner
… en de hele verdere wereld die via mijn iPhone voor me opengaat, toegankelijk wordt en aan me voorbijtrekt, vind ik het ook jammer dat een groot deel van de communicatie via WhatsApp gaat en mijn zwager mij alleen belt voor mijn verjaardag. Of per ongeluk.