Franska.nl

Het is heerlijk om met haar oude koeien uit de sloot te halen en er weer nieuwe in te gooien. Hoewel we elkaar niet zo vaak zien, haken we altijd weer feilloos aan waar we de vorige keer geëindigd zijn. We hebben elkaar van een afstandje gevolgd in het groot en sterk worden. Met vallen en opstaan.

Na zo’n middagje down memory lane zat ik van de week weer op de fiets naar huis nog even terug te denken aan de periode waarin we hemelbestormers waren. De toekomst moest nog beginnen. Tjonge wat had ik toen graag geweten wat ik nu allemaal weet. Vandaar een brief aan mijn achttienjarige zelf.

Lieve Irenepeen,

• Je bent misschien een laatbloeier, maar dat is eigenlijk prima. Laatbloeiers hebben de toekomst.
• Je weet het gewoon als je de liefde van je leven leert kennen. Want die vindt dat jij zijn hoofdprijs bent. En niet de troostprijs, zoals die lummel waar je eerst aan blijft hangen.
• Verberg jezelf niet altijd achter je grote mond. Bedenk dat anderen het ook niet altijd weten, ook al lijkt dat soms wel zo.
• Maak je niet druk om wat anderen van je vinden. Noem eens het grote voordeel van onzeker zijn… dat is er niet!
• Grijp altijd een kans als die zich voordoet. Ook als je als de dood bent dat iets niet gaat lukken. Kijk verder dan je neus lang is. Misschien is het daar wel hartstikke leuk!
• Ga wel naar Italië en blijf daar een tijdje. Als je het niks vindt, kun je altijd weer terug.
• Zeur niet over je dikke billen. Als je foto’s van jezelf terugziet was je prachtig.

• Vaar je eigen koers, maar let ook op wie je passeert. En blijf vooral nieuwsgierig naar andere mensen, daar kun je wat van opsteken.
• Het is niet erg om groene sokken onder een blauwe broek te dragen. Niet perfect is goed genoeg.
• Neem nooit meer een permanent in je haar. Was echt de aller- aller-slechtste beautytip ever.
• En het allerbelangrijkste: het komt allemaal weer goed. Hoe rot het ook is, het gaat ook weer over.