Bonje in de tent
Ik kan me niet voorstellen dat dit alleen bij ons is. En nee, het komt niet doordat we te lang op elkaars lip zitten. Hoewel…
Onze bonje-veroorzaker is het laptopschisma dat we hier in huis hebben. De een is van de ‘normale’ laptop en de ander (ik) van de MAC. Het zou me niets verbazen als hier zelfs relaties op gestrand zijn, want het kan hoog oplopen heb ik ontdekt (bij anderen dan hè).
Ik heb voor een Apple-laptop (MAC) gekozen, nadat ik altijd op een Dell had gewerkt. Apple zag er leuker uit en al m’n vriendjes hebben er ook een. M’n man niet. Ik moet toegeven dat ik dat ding de eerste maanden meermaals met een rot-smak door het raam wilde gooien, ware het niet dat hij zo duur is en ik geen zin heb in glaszettersgedoe. Maar sinds ik eraan gewend ben wil ik niet meer anders. Ik heb mezelf alles spelenderwijs aangeleerd, dus er is nog een arsenaal aan dingen die ik niet begrijp. Had ik ook bij de Dell trouwens. Maar daar kon m’n man altijd nog bij helpen…
Nu is het different koek
Hij: Nee, er is geen wachtwoord voor de externe harde schijf.
Ik: Waarom vraagt ie daar dan om? Ik mag er niet in zonder wachtwoord.
Hij: Vraagt ie bij mij niet.
Ik: Ik kan ineens nergens m’n reservekopie meer vinden, straks ben ik alles kwijt!
Hij: Vraag het maar aan je Apple-vriendjes.
Ik: Maar jij hebt dat externe geheugen opnieuw geïnstalleerd en nu kan ik er niet meer in.
Hij: Misschien moet je hem opnieuw opstarten.
Ik: Dat heb ik natuurlijk al geprobeerd. Tien keer al.
Hij: Ik kan je niet helpen, ik snap niks van dat ding.
Klinkt hier misschien als een gezapig toneelstukje, maar de knetterende toon maakt de muziek. Die moet je er dus zelf even bij denken.
Ik heb een lieve MAC-vriendin die me zelfs zelfgemaakte instructievideootjes stuurt en die pre-corona naast me heeft gezeten om me in te wijden. En nog twee vrienden die me via app en telefoon helpen. Maar wat zou het toch fijn zijn om weer ouderwets naast iemand te zitten die het gewoon even voor kan doen. En kan helpen als ik de draad kwijt ben. Vooral als ik belangrijke documenten kwijt ben.
Ik lig er soms gewoon wakker van. Lig je niet te malen over wanneer je eindelijk die prik krijgt, heb je dit weer. Of over dat zelfs als je dubbelgeprikt bent, het nog steeds niet kan, dat naast elkaar zitten met de laptop. Moet je nog steeds die anderhalve meter. Ga ik me vervolgens weer zorgen maken of geprikte mensen zich straks wel aan die regels houden. En dan dat Britse onderzoek dat je van te weinig slaap op middelbare leeftijd in je late zeventiger jaren dementie kan krijgen. Pffff… Hoeveel kan een mens aan z’n kop hebben?
Hop, hop!
Piekeren helpt niet. Blik op oneindig en dóór. Geen reservekopie? Pech. Hoe blij moet je eigenlijk zijn met al dat computergedoe? Mooi dat je vroeger hooguit een blaadje kwijt was. Toen was m’n externe geheugen gewoon een collega met een kopietje in z’n la.
Je zou er een ouwe kop van krijgen, van al dat gedoe. Nou kreeg ik die ouwe kop al, omdat ik sinds een dik jaar al geen kapper meer gezien heb. En het verouderingsproces slaat van wakker liggen extra toe natuurlijk. Volgens mij zag ik zelfs nieuwe rimpels.
Over rimpels gesproken, ik mag iets heel moois weggeven
En nog wel van het heerlijke merk Filorga. De zogenaamde TIME-FILLER INTENSIVE. Een serum dat werkt op expressierimpels, diepe rimpels, oppervlakterimpels en droge rimpels. Tadaa! Het belooft na zeven dagen gebruik ontspannen gelaatstrekken, opgevulde rimpels en een gladde en vollere huid. Te koop bij ICI-PARIS XL voor €62,50 en een gelukkige Franska.nl-lezer gaat het dus zomaar cadeau krijgen.
Als niemand reageert, wat ik natuurlijk hoop, dan laat ik mezelf winnen. Geintje.
Je weet het hè? Even reageren op Facebook, ik maak volgende week de winnaar bekend.
Nou, een fijne week gewenst. Van harte alvast met de koning en veel plezier morgen met het vlaggetje, het hoedje en de toeter.
Liefs,
Franska
Door: Franska
