Ben ik de enige, of heb jij dit ook?
Best gek misschien, want ik ben heel precies in hoe dingen eruitzien, maar toch…
… toch herken ik geen automerken. Ik herken ze eigenlijk alleen maar aan de kleur en soms aan het formaat, maar dan moet er wel een fiks verschil zijn.
En dat terwijl ik toch altijd heel precies overweeg welke auto ik zelf neem. Er zijn er tegenwoordig best veel die op elkaar lijken, maar ik zie, als ik er eentje aan het uitkiezen ben, overduidelijke verschillen. In de vorm, maar vooral in het gezicht van de auto. Jazeker, een auto heeft een gezicht, let maar eens goed op. De een kijkt een beetje boos, de ander glimlacht. En dan heb ik het over de stand van de grill en de lampen. Ik heb er graag eentje die een beetje vriendelijk uit z’n ogen kijkt.
Toen een vriendin me vertelde dat ze een nieuwe auto ging uitzoeken en me liet zien waar ze aan zat te denken, was het eerste wat ik me afvroeg welke kleur ze zou kiezen. Ik zag hem al helemaal voor me in donkerblauw. Het werd wit. Ik vond donkerblauw al een hele stap voor mijn doen, want ik ga altijd voor zwart.
Toen ik de auto die ik nu al een paar jaar heb nog niet zo lang had, kwam ik na een bezoek aan de kapper terug op de parkeerplaats, liep regelrecht naar m’n auto en grrrrom… de afstandsbediende sleutel deed het niet meer. Wat ik ook deed, er gebeurde niets. Helemaal niets, nada, nakko, nop. Ik natuurlijk meteen boos op al die moderne fratsen als sleutels met afstandsbediening, wilde in paniek naar m’n man bellen, totdat ik me herinnerde dat je uit die afstandsbediening ook nog een gewone sleutel tevoorschijn kon trekken. Maar helaas, ik kreeg die sleutel niet eens in het slot. Om de sleutel te testen probeerde ik de achterklep te openen en toen zag ik het, ik stond bij een heel ander merk auto, wel een zwarte, dat dan weer wel. De mijne stond alvast geopend en met open achterklep twee plaatsen verderop te glimlachen.
Ik schaam me nog als ik het vertel
Waarom ik eigenlijk zo ingewikkeld doe over merken als ik ze toch niet herken? Ik heb er geen enkel fatsoenlijk excuus voor. Hoe vaak ik trouwens ook al naar een donkerrode auto gezwaaid heb, omdat ik dacht dat de overbuurvrouw eraan kwam. Die auto’s leken volgens deskundigen (lees: mannen) in de verste verte niet op het merk dat zij heeft… Intussen word ik natuurlijk in de wijde omgeving aangezien voor die mafketel die naar alle auto’s zwaait.
Dus dan weet je het maar vast, als er iemand naar je zit te zwaaien: dat ben ik. Dan heb je gewoon een auto in de kleur van die van m’n vrienden of buren. Maar nu de hamvraag: ben ik de enige die last heeft van dit merkwaardige fenomeen, of heb ik ‘lotgenoten’? Ik hoor het graag.
Bij voorbaat dank voor de geestelijke ondersteuning en een heel fijne week gewenst,
Liefs van
Franska
Door: Franska
