Beige baby’s
Laatst was ik in een babyspeciaalzaak om een cadeautje voor een pasgeboren baby’tje te kopen maar meine Güte, dat is gewoon niet meer te doen.
Er zijn zo van die winkels die je maar een korte periode in je leven bezoekt. De babyspeciaalzaal is er zo eentje. Toen ik zelf in het kleine grut zat liep ik er de deur plat. Voor mezelf, want positiekleding was nog niet zo hip als nu en ik was zo enorm dik geworden dat ik alleen nog in kleding paste voor vrouwen die een tweeling verwachtten. Ook het lijstje met spullen voor de babyuitzet kwam er vandaan. Ik weet nog dat alle hydrofielluiers wit waren en ik kon kiezen uit drie verschillende badcapes. De knuffels en het speelgoed hadden felle kleuren en als ze herrie maakten was het helemaal feest. Lachen!
Maar toen ik onlangs in diezelfde babywinkel stond, viel het me op dat bijna alles beige was, of een andere niksige kleur zoals terra, mauve of grijsgroen. Een gezellig knalrood truitje of hardroze romper was er niet te vinden en ook al het speelgoed was flets. Alleen maar vaal gekleurde stapelbekers, trappelmatjes en bijtringen. Nergens hing er van dat felgekleurde plastic met belletjes of knipperlichtjes.
Te veel prikkels zei de winkeljuffrouw nuffig toen ik ernaar vroeg, daar worden kindjes onrustig van. Stomverbaasd keek ik om me heen. Die van mij sliepen dwars door alle beren op hun lakentjes heen en ook de felgekleurde mobile boven hun bed hield hen echt niet wakker hoor. Bovendien zag mijn zoontje er in zijn beige boxpak uit alsof ie hartstikke ziek was. Pas toen ik hem een schone, knalblauw met wit gestreepte romper aandeed zag ik dat er niets met hem aan de hand was.
Wat een flauwekul, al die beige baby’s. Ik ben ook blij dat ik niet nu mijn babyuitzet hoef te kopen want ook die keuze is verschrikkelijk: 24 soorten badcapes en hydrofielluiers met meer dan 40 verschillende soorten printjes of kleuren. Ik word vast oud dat ik het niet meer begrijp want meine Güte, dit is toch niet te doen? Uiteindelijk ben ik maar met het voorleesboek van Rupsje Nooitgenoeg de deur uitgegaan. Deze klassieker is gelukkig onveranderd gebleven.
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
