Franska.nl

Bang om te bellen

 

 

Ik ben van de generatie die een telefoon heeft om te bellen. Mijn kinderen denken daar heel anders over.

 

Ben jij er ook zo een die alles met haar telefoon doet? Even een mailtje eruit, snel je banksaldo checken, of kijken hoe je ook alweer met het OV van A naar B moet. Superhandig dat je dat met je telefoon kan doen. Maar bellen? Dat vinden mijn kinderen zo raar. ‘Hoezo ga je bellen mam? Je kan toch ook appen?’ Ik weet niet hoe het met die van jou zit, maar die kinderen van mij bellen niet. En een heleboel van hun generatiegenoten ook niet. Bellen is voor boomers. En bedankt!

 

Toen laatst na een inwerkdag bleek dat dochterlief haar nieuwe baantje toch niet zo leuk vond als ze had gehoopt was er paniek. HOE ging ze hen dat vertellen, vroeg ze mij via de app. Ik appte met m’n suffe hoofd terug dat ze toch wel even kon bellen? Nou, dat had ik beter niet kunnen zeggen. Vol afgrijzen appte ze me terug, dat ze dat echt niet ging doen. Alsof ik had gezegd dat ze de wc moest schoonmaken met een tandenborstel. En zo ging dat app-gesprek tussen ons nog wel even door: Wat ze dan moest zeggen, en wat nou als haar nieuwe baas dit vroeg of dat zei… In die tijd dat ze met mij zat te appen had ze al lang en breed even heel kort kunnen bellen om te zeggen dat ze ervan afzag. Met de hartelijke groeten.

 

Blijkbaar is mijn kind niet de enige met bel-angst. Volgens psycholoog en stressexpert Thijs Launspach heeft een op de vier mensen tussen de 18 en 30 geen lef om te bellen. Die sturen dus net als mijn kind liever een ingewikkeld appje of een e-mail om iets uit te leggen wat je in een telefoongesprek in een paar seconden kan doen. Misschien moet je er even aan wennen, maar een beller is veel sneller! Of, zoals Thijs in het AD schreef: ‘Het is met bellen namelijk net als met zwemmen in een koud meer: ben je er even doorheen, dan is het héérlijk.’

Bron AD