Franska.nl

Annephine was eerst heel blij voor haar dochter

‘Maar vorige maand kwam de aap uit de mouw. Dit verhaal is zo erg! Dat verzin je niet.’

 

 

‘We waren dolblij voor onze dochter toen ze vertelde over haar nieuwe vriend. Het had haar tot dan toe niet echt meegezeten in de liefde maar dit keer leek alles te kloppen. Toen we hem voor het eerst ontmoetten maakten we kennis met een vriendelijke man die voorkomend was en haar op handen droeg. Alle reden tot enthousiasme, zou je zeggen. Al moet ik eerlijk bekennen dat er ook een heel klein stemmetje in mijn hoofd was dat me wilde vertellen dat er toch iets niet helemaal in de haak was. Omdat ik er mijn vinger niet op kon leggen, besloot ik het te laten rusten.

 

Maar vorige maand kwam de aap dan toch nog uit de mouw. Hij had haar te kennen gegeven dat hij niets liever wil dan met haar verdergaan. Samenwonen in ieder geval en trouwen als zij dat ook wil. Maar er was iets wat hij tot dat moment nog niet aan haar had durven vertellen omdat hij bang was om haar kwijt te raken. Hij heeft een zoon, zo had hij verteld. Uit zijn eerste huwelijk, nu bijna twintig jaar geleden. Hij was pas negentien geweest toen hij vader werd en na drie jaar was hij gescheiden. Het verhaal van dat huwelijk was geen nieuws, maar dat hij een zoon had sloeg wel in als een bom.

 

Waarom had hij zijn zoon in vredesnaam voor haar verzwegen? Het verhaal was heel erg, had hij haar gewaarschuwd. Al is dat een understatement. Zijn zoon blijkt namelijk op zijn elfde een gruwelijk delict te hebben gepleegd en dat heeft een meisje van drie het leven gekost. Omdat de jongen minderjarig was toen hij werd veroordeeld, zou hij naar een jeugdgevangenis moeten. Maar gezien de ernst van het vergrijp werd het ook jeugd-tbs. Hij verblijft al enige jaren in een kliniek en het is nog maar de vraag wanneer hij vrijkomt en, misschien nog wel belangrijker, wat er dan gebeurt.

 

Onze dochter was in tranen toen ze ons dit verhaal kwam vertellen – en wij in shock. Wat er allemaal door mijn hoofd schoot is amper te bevatten. Heeft deze man nog meer duistere geheimen? Lijkt de zoon misschien op zijn vader? En – het allerergste scenario – wat als mijn dochter ook een kindje van hem krijgt, wat wel de bedoeling is? Mijn man en ik troostten haar. Maar we raadden haar ook aan om nog eens heel goed na te denken voordat ze definitieve stappen zou zetten. Misschien was het beter om er nog eens een tijdje overheen te laten gaan voordat er huizen werden verkocht en gekocht en trouwplannen werden gemaakt.

 

Tot ons verdriet wil ze daar allemaal niets van weten. Zij vindt het vooral verschrikkelijk voor haar vriend en is vastbesloten met hem door te gaan en hem te steunen. Binnenkort zullen ze samen naar de tbs-kliniek gaan, zodat ze zijn zoon een keer kan ontmoeten. Heel lief en nobel van haar natuurlijk. Maar helaas misschien ook wel wat al te naïef. Wij hebben er in ieder geval van wakker gelegen – en nog! En we durven er niet eens met anderen over te praten. Veel te beladen en veel te heftig dit verhaal.’ 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’