Als je Nederlanders tegenkomt op je vakantieadres
Het kan aan mij liggen, maar ik heb het idee dat het warmer is dan anders. We zijn op vakantie.
En zitten inmiddels drie weken in Frankrijk. Begonnen in de Provence, op zoek naar de lavendel. En dat is zeker gelukt. Ik wou dat ik jullie de geur kon laten ruiken. Tenminste, als je ervan houdt. Het past zo heerlijk bij de sfeer van de omgeving. Net zoals de zoete smaak van de kersen en nectarines. Sowieso gaat het in Frankrijk vaak om de kleur, geur én smaak. Kokkerellen kunnen ze hier wel, met de meest simpele ingrediënten worden er de lekkerste maaltijden bereid, ik hou ervan.
Inmiddels zijn we ook al bijna twee weken in de stad Nice, waar we de laatste tien jaar onze residentie hebben aan de boulevard. De kids zijn inmiddels ook aangekomen en het is genieten. Even de weg oversteken en we staan op het strand van Nice. Met de zee zo blauw, dat je snapt waarom ze het de Cote d’Azur noemen.
Als geen ander ken ik de weg in Nice. Voor de lekkerste ijsjes ga je natuurlijk naar Fenocchio, aan de Place Rossetti, met meer dan 50 smaken. Van olijf- en tomaatsmaak, tot tiramisu en amerena, die laatste mijn favoriet.
Wel snel eten nu, want het smelt waar je bij staat. En als je hier toch bent dan ga je lekker snuffelen en winkelen in de oude stad. Loop je hier in de avond, dan kun je heerlijk eten in de haven, vooral als je van vis houdt. Maar alle keukens zijn hier vertegenwoordigd.
Overigens is er op het plein elke dag wel een marktje: boekenmarkt, vintagemarkt en ook verse groenten en fruit.
Ook in hetzelfde buurtje zit een van mijn favoriete winkels, Fragonard, om iets leuks te kopen voor de buurvrouw die de planten thuis heeft verzorgd, of die lieve vriendin die elke dag de brievenbus heeft geleegd. Wat je hiervandaan meeneemt is altijd goed.
De stad Nice zit overigens op een perfecte plek. Je bent binnen 25 minuten in Italië, waar je ook heerlijk kan eten en shoppen en ook daar zijn de stranden geweldig. Het is zelfs stukken goedkoper om hier een strandbedje te huren, dat scheelt soms meer dan de helft. En daar houden wij Hollanders van.
Over Hollanders gesproken, niks zo leuk om Nederlanders te horen praten, en dat ze geen idee hebben dat ik ze kan verstaan.
Zoals vanmiddag in de Galeries Lafayette, zeg maar de Bijenkorf van Frankrijk.
Terwijl ik op de afdeling serviezen loop rond te snuffelen, hoor ik bij toeval een gesprek van een Nederlands echtpaar. Zij wil een mooi tafelkleed met bijpassende servetten, dat snap ik wel, ik hou daar ook van. Hij vindt het onzin, want sinds corona komt er nooit meer iemand eten. Heeft hij wel een punt, want de etentjes zijn wel wat minder de laatste twee jaar. En dan laat hij opeens een mega-scheet. De echtgenote kijkt verschrikt om zich heen, maar ik doe net of ik haar scheldkanonnade naar haar echtgenoot niet begrijp. Eerst kijken hoe hij zich hieruit gaat redden. Blijkbaar interesseert het hem geen bal en hij zegt heel droog: ‘Het viel best wel mee.’ Maar dan kan ik het natuurlijk niet laten en zeg in onvervalst Nederlands: ‘Vanaf jouw kant misschien wel, maar vanaf mijn kant echt niet hoor.’
Terwijl ik enorm moest lachen uiteraard, verdwenen beiden als sneeuw voor de zon. Ik hoop zo dat de echtgenote (in blauwwit-gestreepte jurk) dit stukje leest. Kan ze me ook nog vertellen welk tafelkleed het uiteindelijk is geworden.
Nous vous souhaitons un bel été!!
Door: Grace Bregman
