Alles wat je moet weten over Sarah Everard
Het is vast wel voorbij gekomen in je Stories dit weekend: de post met het WhatsApp-bericht ‘text me when you get home xx’.
Deze post van Lucy Mountain ging viral na wat er gebeurd is met Sarah Everard, een 33-jarige vrouw uit Londen. Zij was op bezoek bij een vriendin in de wijk Brixton en liep even na negenen richting haar eigen huis in Clapham, ook een wijk in deze stad. Een wandeling die zo’n vijftig minuten zou duren, maar Sarah kwam nooit veilig thuis.
Ze had haar vriend aan de telefoon, veertien minuten lang, en daarna bleef het stil. Een camera van een deurbel heeft haar nog gefilmd, om 21:28 uur. De volgende dag, op donderdag 4 maart, gaf haar vriend Sarah als vermist op.
Een grote zoektocht was het gevolg, waarbij de Engelse politie via onder andere Twitter de hulp van het volk inschakelde. 750 huizen werden doorzocht, en uiteindelijk werden op dinsdag 9 maart twee arrestaties verricht. Eén daarvan is de 48-jarige Wayne Couzens, een politieagent. Hij werkte sinds 2018 bij de Britse politie en was verantwoordelijk voor het beveiligen van verschillende parlementsgebouwen.
Al snel kwam naar buiten dat Couzens eerder die week al werd beschuldigd van ‘indecent exposure’, oftewel zijn geslachtsdeel laten zien op een openbare plek. Dit incident wordt nog steeds onderzocht door de Britse politie.
Maar toen werd een dag later iedereens nachtmerrie werkelijkheid: het lichaam van Sarah werd gevonden in Kent, zo’n vijftig kilometer van Londen. Twee dagen later kwam de bevestiging: Sarah kon geïdentificeerd worden aan de hand van haar gebit.
Grote verontwaardiging in Engeland, en eigenlijk over de hele wereld. Hoe kan het zo zijn dat vrouwen nog steeds niet veilig alleen over straat kunnen lopen? Dat je moet doen alsof je iemand aan de telefoon hebt? Dat je wel twee keer nadenkt voor je dat korte jurkje aandoet, je besluit een andere route te nemen omdat die drukker is, of dat je je sleutels voor de zekerheid in je hand hebt zodat je je daarmee kan verweren indien nodig?
Dat de verdachte een politieagent is maakt het allemaal nog erger — zij zijn juist degene die ons moeten beschermen. Bij de Engelse bevolking valt dit — begrijpelijk — ontzettend slecht. En wat er zaterdag gebeurde heeft hun visie niet bepaald positief beïnvloed.
Er werd op die dag namelijk een bijeenkomst georganiseerd in Londen, voor Sarah. Mensen kwamen bijeen om haar te eren, en om vredelievend te protesteren. Borden met teksten als ‘She was just walking home’ en ‘We are the 97 procent’ waren te zien. Dat laatste slaat op een recent onderzoek waarin vrouwen aangeven of ze wel eens waren lastiggevallen op straat: 97 procent antwoordde met ‘ja’.
Vanwege de coronamaatregelen besloot de Britse politie deze bijeenkomst te stoppen. Waar het protest vredelievend was, waren de politieagenten dat des te minder: video’s op Twitter en internet laten zien dat ze buitensporig hardhandig te werk gingen. Vier vrouwen werden gearresteerd, zonder echte reden.
De vraag die gister dan ook rondging was: waarom was dit nodig? Waarom werd er zo hard ingegrepen door politieagenten? Waarom wordt er niet hardhandig naar hen toe opgetreden, wanneer één van hen zoiets onvergeeflijks doet? De bijeenkomst bestond uit bijna alleen maar vrouwen, die daar rustig bij elkaar kwamen en nul kwade intenties hadden. Is zo’n optreden van de politie dan nodig, om er met een gestrekt been in te gaan?
Er wordt nu dringend gevraagd om het ontslag van Cressida Dick, de commissaris van de politie. Niet alleen vanwege haar functie, maar ook omdat het een vrouw is, zou zij juist toch het moeten begrijpen en dit moeten steunen? Maar nee, zij blijft vierkant achter het optreden van de politie staan.
Wat er gebeurd is met Sarah Everard is verschrikkelijk. Dat veel vrouwen zich niet onveilig voelen op straat, alleen, is helaas voor velen aan de orde van de dag. Zal er hiermee dan eindelijk iets veranderen? Of wordt het, wat de angst is van de Engelse bevolking, in de doofpot gestopt omdat dit niet een goede look is voor de politie? Ik hoop toch zo van niet.