Wat zegt u nu,
dokter?
Caroline: Eigenlijk zou ik best graag nog een keer willen horen wat mijn zus en ik allemaal besproken hebben met die artsen de afgelopen twee jaar…
‘Als je al onze gesprekken met artsen van de afgelopen twee jaar nog eens terug zou horen, heb je gelijk een oudejaarsconference’, zei ik gisteren tegen mijn zus. En ineens vonden we het nogal jammer dat we ze niet opgenomen hebben, want nog een keer nalachen zou best lekker zijn. Meestal gingen we samen naar het ziekenhuis, Hepie en Hepie, want twee horen meer dan een. Zeker als die een, zeker in het begin, liever niet wil weten wat er gezegd wordt. En de ander nogal kritisch is. Bovendien, toen ik eenmaal van de borstkankerschok bekomen was, verkocht je ons als duo geen knollen voor citroenen. Zacht uitgedrukt. Vooral de scène toen er best geblunderd was en we de betreffende dokter zusterlijk bijna over haar bureau heen trokken, zou ik nog weleens willen herbeleven. Kwaad waren we, kwáád! Maar ondanks de ernst van alles hebben we ook hard en veel gelachen tijdens die bezoekjes, zo gaan wij met zulke dingen om.
Maar goed. Ons resten slechts herinneringen. En dat is ook best. Toch vind ik het helemaal geen gek idee om doktersgesprekken op te nemen. Zeker als je in je eentje gaat en er veel besproken wordt. Dan kun je het thuis, desnoods met iemand anders erbij, nog eens rustig afluisteren om te kijken of je het allemaal goed begrepen hebt en alle informatie op een rij zetten. Niks mis mee.
Natuurlijk is het niet de bedoeling dat je de gesprekken uit zijn verband gerukt op YouTube zet
Nadat minister Schippers vorig jaar gezegd had dat het maken van opnamen is toegestaan, kreeg artsenvereniging KNMG veel vragen van artsen binnen. Die allemaal op hetzelfde neerkomen: ze zijn bang voor juridische consequenties. Of dat er flarden van gesprekken uit hun verband gerukt op Facebook of YouTube terechtkomen. Ik snap dat wel. Lijkt mij dat het daarom ook in alle openheid moet gebeuren en niet stiekem. En dat artsen er niet vanuit moeten gaan dat het alleen maar uit wantrouwen en ontevredenheid gebeurt. Daarom komt KNMG nu met een leidraad die twijfelende artsen over de streep moet trekken. Er staat bijvoorbeeld in dat patiënten nooit zonder toestemming van een arts een opname online mogen publiceren.
Eigenlijk een prima kans om van alles te verbeteren, lijkt mij, om te beginnen de communicatie tussen arts en patiënt. Beter en duidelijker formuleren bijvoorbeeld. Geen dingen meer missen die essentieel zijn voor je behandeling. Mocht je iets niet begrijpen, kun je daar telefonisch nog een gerichte vraag over stellen. Ik noem maar een paar dingen hè, maar volgens mij hebben we hier een win-winsituatie te pakken…
Journalist Caroline Griep doet steeds weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over wat ze iedere dag tegenkomt tijdens haar ochtendwandeling door de media.
Fotografie portret: Dingena Mol, Haar & make-up: Astrid Timmer
Bron: NOS/AD
