27 jaar geleden werd Molly verwekt
Vorige maand zag ze eindelijk het levenslicht.
Mag ik even voorstellen: dit is baby Molly. Molly is één brok blakende gezondheid die een maand geleden het levenslicht zag als dochter van Tina en Ben Gibson in de Amerikaanse staat Tennessee. Molly is niet zomaar een baby overigens, want ze kwam meteen met een wereldrecord op haar naam ter wereld. Dat komt: meisje Molly werd 27 jaar geleden al verwekt en in haar allerprilste stadium ingevroren. Zevenentwintig jaar is lang. Langer dan haar zusje Emma dat in november 2017 werd geboren uit een 24 jaar oude embryo.
Ongeacht welk zieltje hier het oudste is zullen de zusjes later ongetwijfeld heel wat af kunnen mijmeren. Want wat als ze niet nu geboren waren maar zoveel jaar geleden in een heel andere tijd? Wat als ze bij hun verwekkers geboren waren en niet bij Tina en Ben? Want hun verwekkers, wie dat ook mogen zijn, besloten om wat voor reden dan ook hun embryo’s niet te gebruiken waardoor Emma en Dolly uiteindelijk met hulp van het speciale geboorteprogramma van het National Embryo Donation Center werden afgestaan voor adoptie. En aldus via de baarmoeder van hun adoptiemoeder zoveel jaren later eindelijk echt ter wereld kwamen. Hetgeen best uniek mag worden genoemd.
Het betreft hier namelijk een bijzondere reis die niet zonder gevaren is. Zowel het invriezen als het ontdooien is een lange weg van +37 graden naar – 196 graden Celsius, waarbij niet alle embryo’s de eindstreep halen. De kans op een succesvolle zwangerschap na het terugplaatsen van een ontdooid embryo is daarna zelfs maar rond de 25%.
De adoptieouders zeggen dan ook terecht dolblij met hun dochters te zijn en verder geen belang te hechten aan wereldrecords. Al vinden ze het wel grappig dat het ze voor de tweede keer gelukt is om er een te verbreken.
En nu maar hopen dat Emma en Dolly een leuk leven wacht zonder al te veel verdere hobbels. Want hun start is op z’n minst apart te noemen.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
